Herinneringen in Maribor

15 zaterdag24 juniMaribor

Ik ben naar het centrum gelopen, vind het ook leuk om door wijken te streunen.Hoe wonen en leven mensen hier. Veel huizen herinneren mij aan vroeger, 60/70 in mijn woonplaats. Gedeeltelijk zijn deze iets opgeknapt, maar vaker zitten nog de houten kozijnen uit deze tijd drin en is de staat van onderhoud zeer bedroevend.

In het centrum is het gezellig druk. Er zijn leuke cafeetjes met mooie binnentuinen. Op het grote plein is een stukje (10x10) waar 15-20 fonteintjes water spuiten. Paradijs voor kinderen. Later op de dag zit er een meneer op een ‘badmeester stoel’ (gisteren ook al, in de regen!) die blaast speelballen op en de kinderen zetten deze op eenfontein-straal. Die bal blijft draaien. Op dit plein staat een grote zuil, die ooit gebouwd werd ter herinnering aan het einde van de Pest-epidemie in 1680. 30% van de bevolking was eraan overleden.

Er is een vrijgezellenfeest gaande (denk ik), een groep mannen met korte broek, zelfde shirt en één heeft een roze tutu aan.

Ik wandel door de oude binnenstad, bezoek kerken die open zijn, drink koffie, loop door het park waar iets is georganiseerd mbt milieu en natuur. Helaas kan ik van die borden niets lezen.

Ik had op Wikipedia nagelezen hoe het ook weer met Maribor zat, want ik herinnerde mij de vader van een Oostenrijkse penvriendin uit Graz die als kind uit het ‘Sudetenland’ kwam. Ooit was dit gebied Oostenrijks-Hongaars. Zijn verhalen over die tijd waren voor mij als kind van 12 zeer indrukwekkend.

Terug in de tijd. Gertrud uit Graz, we waren denk ik in ‘69 in Pufels (bei Ortisei / Dolomiten) op vakantie. En daar was ook zij ( ouders en drie kinderen) op vakantie. Het jaar erop met Pasen heb ik Gertrud in Graz bezocht. Met de trein, 13 jaar, alleen naar Graz en weer terug. Ik ben er met mijn ouders drie keer in Pufels geweest, een keer was zelfs Britt mee op vakantie. Die had in 72/73 leren kennen in Kirkenes, tijdens een vakantie in Scandinavië. We waren daar raakten in gesprek en Britt’s moeder (verpleegster tijdens WO II) regelde snel, dat adressen werden uitgewisseld. Een jaar erop ging zij met ons op vakantie. We hebben haar (15 jr) toen in Brixen van het station opgehaald en later ook weer haar daar naar toe gebracht. Met 15 jr vanaf Kirkenes tot Brixen. En ik vond dit toen ‘gewoon’. De ouders regelden dit met elkaar. Alle drie kwamen we uit een gezin waar reizen vrijheid betekende, waar gezag en orde heerste en de ouders de verbinding zochten met andere landen. Leuk al die flashbacks.Het boek van Ap Dijksterhuis ‘wie (niet) reist is gek’ beschrijft het heel mooi. Ik heb het boek thuis -denk ik- of heb ik het aan iemand geleend?

Terug naar nu, in Maribor, wat vroeger Marburg an der Drau heette.

Ik loop omhoog naar de Kalvarija, een mooi uitzichtpunt. Daar, iets verderop is nog een ander uitzichtpunt, dat geef ik me kado, het is warm. Terug naar het centrum, ik slenter nog door de straten en eet op het plein en ga later met de bus terug.

Bij het hotel staan 10-15 Harley’s. Die groep had ik al in het centrum gezien, rondjes rijden, wel heel gedisciplineerd met één koprijder, wel een hels kabaal.

Deze groep is ‘s avonds denk ik in Maribor aan het eten, komt laat terug. Klaarwakker, en vertrekt vanmorgen al om halfacht met veel kabaal, muziek aan, veel geroep en ronkende motoren maken nu wel de echte diepe slapers wakker.

Hotel is prima, wel zeer lawaaiig. Kinderen vermaken zich tot laat op de gang, ouders zijn ook luidruchtig, totaal anders dan eerder in Oostenrijk.

Jullie een fijne zondag,

Groet Renate