Afscheid in de Dolomiten

Woe 11 september

Iedere keer als ik dit datum lees of typ zie ik die tweevliegtuigen door de Twin Tower gaan. Zo zijn er natuurlijk veel specifieke data, maar deze springt bij mij eruit.

De nacht was lang en van rust weinig sprake. Mijn vegetarische hoofdmaaltijd bestond uit een enorme kaasplank, en dat heb ik de hele nacht geweten. Ik was  8 uur -vond ik- vroeg bij het ontbijt. Termieten zijn het, die vroege bergwandelaars/klimmers! Nu kreeg ik er toch niet veel in, yoghurt, fruit en müsli. Op het grote ontbijtbuffet lagen op een tiental witte (!) broodjes na en wat jam niets meer. Op het broodplank kon ik zien dat er ook ‘Körner-broodjes’ waren. 

Om 9 uur besloot ik toch maar een stukje te lopen, er zat geen fut in de benen. Ik wilde wel naar de Langkofelscharte, in mijn rugzak had ik een blik met wat as. Ik kocht een retourtje van de antieke sta-lift. Bij het instappen spring je in de sta-lift en bij het uitstappen helpende twee mannen je mee, door je vast te pakken. Deze lift draait namelijk in volle vaart door. https://www.suedtirol-kompakt.com/mit-der-gondelbahn-auf-die-langkofelscharte/

Prachtig uitzicht over de omliggende bergen. Boven ligt flink wat sneeuw, 20 cm en dat bemoeilijkt ook de wandelroute afdalend naar de achterkant richting Seiser Alm. Ik wacht even tot dat de wandelaars al wat zijn gedaald en zoek een mooi plekje uit. Daar strooi ik wat as uit. In dit gebied hebben Fred en ik in 1978 elkaar leren kennen. De as landt op de sneeuw op een mooie plek op 2685 m in de Dolomiten. 

Met de gondel daal ik weer af en loop terug naar de hut, kleed me om en spot nog wat marmotten en rijd om 10.30 weg. En wat is het druk! Echt een mooie wandeldag! Een ‘Altweibersommertag’ noemen ze dat in de bergen. De radio biedt afleiding, leuk om de gesprekken te horen, de woordspelingen zijn vermakelijk. In het Duits met dialect klinkt het toch anders.  Voor de Fernpass staat beneden al een lange rij auto’s. Er zit een wegopbreking en daardoor is het steeds 10 min wachten op groen. Langzaam rijdt elke stoet aangevoerd door vrachtauto’s over de Pass. Onderweg gooi ik de tank vol, € 1,22 p.l. en pas tegen 14 uur bereik ik de A 7. Eigenlijk wilde ik vandaag Würzburg halen, maar tegen 15 uur ben ik al zooo moe. Tijd voor koffie en booking.com. Een uur verder rijden ligt Aalen en daar zijn wel veel overnachtingen te krijgen. Ik boek een kamer en tegen 17 uur ben ik er. Typisch werknemers verblijf, er blijkt in de directe omgeving SBS Techniek (Carl Zeiss) te zijn een zeer grote fabriek in optisch glas.

Ik kies de wat duurdere kamer, met raam naar achter en geen straatlawaai. Slapen wil ik vannacht, morgen nog 680 km via Fulda/ Osnabrück te rijden. Het is goed geweest en thuis kan ik daar nog rustig over nadenken. De auto, Toyota Auris, hybride rijdt comfortabel. Zeker met zijn snufjes voor meer power in de bergen en de B versnelling bij het dalen. 

Gelukkig heb ik deze nacht wel geslapen en stap zo naar het ontbijt in de auto en 670 km zijn het nog tot Winschoten. 

14 dagen eerder, dan ik had bedacht, echter weer heel wat meegemaakt én ervaren. Hoe vastberaden en plannend ik ben, en toch lukte het mij daarvan af te stappen en steeds opnieuw andere keuzes te maken. 

Bedankt voor jullie lieve support,

Grüsse aus Aalen,

Renate