...en weer nieuwe inzichten en besluiten

Vrijdag 6 september

Het eten gisteravond was heerlijk, vooral de gefrituurde courgetteplakken in bierbeslag. Echter heeeel veel olijfolie in al het lekkers...om 6:45 met badjas naar toilet. Vannacht regende en onweerde het flink. Had vergeten en bij een zijluik het doek achter het gaas te sluiten, dus water inde voortent. Ondanks het vroege toiletbezoek ben ik weer in slap gevallen en rekte me tegen 9:45 uit!!! 

Brood halen, ontbijten, mediteren, oefeningen doen én zwemmen, douchen, aankleden, routekaart bestuderen. Ik toer naar Castiglione dei Pepoli. Hoe kom ik erbij? Kleine weggetjes over de Abruzzen iets zuid-oostelijk zodat ik later weer over een bergkam kan steken om noord-westelijk verder kan toeren. Al snel verlaat ik de route en rijdt naar Monte Sole, het gebied waar in WO II veel is gevochten. Het heet Parco Storico, er zijn diverse gedenkplaatsen. Bij een zitten verspreid wel 50 mensen. Navraag leert het betreft een: fantastic summerschool for christians young people. Het zijn zeer verschillende naties die er zitten. 

De weggetjes zijn geweldig. 1,5 auto breed, geen verkeer en ik rijd wat rond totdat de weg stopt, een klooster. Later pak ik de route weer op en rijdt over een lappendeken aan de zijkanten afgebrokkeld asfalt-achtige weg. Ondanks het regenachtige weer zijn er mooie vergezichten. In Castiglione wil ik laat lunchen, maar er valt niets te lunchen. Wel een cappuccino met een lekkere rustige kersentaart. Later bezoek ik nog de COOP waar ik kaasjes en anders lekkers haal. Suviana is het volgende plaatsje dat ik in de Tom-tom toets. Een mooi stuwmeer, oude huizen, kleine minidorpjes, hellingen met enorme diverse bomen en gelukkig weinig anderen op de weg. Na 70 km zet ik de Tom-tom op thuis. Het is ‘mij’ gelukt de camping als ‘thuis’ in te geven, geen adres, maar als ‘punt’ te markeren. Dus terug naar de camping lukt altijd! Yep! 

Zondag 8 sept.

Ondertussen zijn ook de Assenaren opgestapt en verder gereden naar Sasso Corbo, de camping die ik ook wilde bezoeken, 3,5 uur verder zuidelijk. Qua weer levert het niets op. En op de camping wordt maar 2x per week gekookt, ipv elke avond. Gisteren ben ik op de camping gebleven, heb eindelijk een boek uitgelezen. Het kost nog veel moeite om ‘erbij’ te blijven. In de loop van de nacht begon het te waaien en regenen. De tent houdt het goed en ik blijf droog. Echter het is zo troosteloos, grijs, mistig en maar 14 gr. Carla, de eigenaresse zegt dat het wel echt koud is voor begin september.

Er is een waterprobleem en dat al sinds vrijdagnamiddag. De camping wordt bevoorraadt door een stuwmeer, echter zijn twee pompen kapot. We krijgen drinkwater uit flessen en WC wordt gespoeld met water uit het zwembad. Dan doet het water het weer en even later valt het weer weg.

Een stel op terugreis kwam van Sasso Corbo. Daar is het koud, ligt op 800 m en het duurt tamelijk lang voordat de zon de hellingen verwarmd. Zij zijn om die reden naar deze camping gekomen.

Vandaag heb ik weer een rondje getoerd over wat mooie kleine weggetjes, prachtig uitzicht tussen de wolken door. 

Afgelopen nacht was naar. Tegen 1 uur bleef zwaar onweer boven ons hangen, de donder echode vreselijk, (ik vind onweer eng!) hagelstenen van 1 cm doorsnee tikten op de tent én koud. Bah, dan voel ik me echt alleen. Slaapzak erbij gepakt, slaap tot nu toe onder een wollen deken in een hoes, maar dat werd toch echt te fris. De camping ligt ook nog op 480 m hoogte. In de morgen kwam de zon door en nam de klamme, vochtige lucht weg. Vanmiddag heb ik 1 1/2 uur gewandeld. Camping af, 30 minuten naar rechts naar beneden, 40 minuten terug en verder en dan weer naar de camping. ff in de benen. Als ik hier iets wil doen, dan moet eerst met de auto op pad.

Di 10 september,

Het weer is mooi opgeknapt, alleen mijn stemming is niet mee gestegen. Vanmorgen eenstemmig met mij besloten, inpakken en richting Dolomiten, ander decor. Inpakken, wat heb ik me hierop verkeken. Totdat ik alles in de auto had, geluncht, gezwommen en gedoucht was het al 13 uur. De eigenaresse heeft gebeld met Refugio Carlo Valentino op de Sella Pass, (heb Brixen i gevoerd, omdat anders de site niet wil werken) Voor vannacht was er een kamer beschikbaar. 400 km tot Passo Sella het was druk op de snelweg en tot Verona is het een slechte weg. Bij Verona nog een extra lus gereden, had in de 8-lussen de verkeerde te pakken. Tegen 18.30 was ik bij de hut, gelukkig kan ik parkeren en achteruit rijden inclusief fietsdrager. De (luxe) hut zit vol met bergklimmers, die naast mij bespreken wat morgen mee te nemen. 

De wandeling en de lengte hangt af van hoeveel puf ik morgen voel. Ik hoop op een goede nachtrust en dat ik me morgen weer opgewekter voel. Aan de ambiance zal het niet liggen,

Wel te rusten

Renate