Hallo thuis

Amsterdam woensdag 30 mei 65 km Na een uitrustdag met veel lezen en in de zon luieren zijn we verder via de Vennbahn verder tot Monschau gefietst. Daar zijn we overgestapt op de Rur-Eifelradweg. En pittige route door bossen, langs de Rur, meertjes tot Obermauach. Leuke landschappelijke route van 87 km. Daar hebben we in een pension geslapen, Ludwig Schnitzler. Heerlijk ouderwets gezellig Zimmer-frei atmosphere. Inmiddels is het goed warm en een schaduwplekje op het terras is de enige optie. De volgende dag fietsen we de Eifel uit en komen tot Roermond. Tegen het einde van de middag vangen we hier en daar al kleine buitjes en het onweer zit al dicht bij. We halen droog ons onderkomen bij ‘vrienden op de fiets’. We waren de eerste gasten en na de nacht ook de laatste gasten. Hij en zijn vriendin hadden niet bedacht, dat gasten ‘s nachts gebruik maken van de WC in de badkamer, die aan hun slaapkamer grenst. Er zijn vreemden in huis en dan heb je minder privacy. Het bed wat ze voor de gasten hadden is een ongestabiliseerd waterbed. Dit kun je mensen niet aandoen, zelfs wij vonden het heel erg. En we slapen al vele jaren in een (gestabiliseerd) waterbed. De zware regenbui had de hemel goed geleegd en we vertrokken met goede vooruitzichten. We hebben lange tijd de Maasroute gevolgd. Mooi om te fietsen, vooral hoe plaatsen dan gebruik maken van de mogelijkheid tot een haven. Doet het altijd goed. Het is flink warm geworden en na ruim 90 km bereiken we Groesbeek. Leuke streek. Daar slapen we met 3 andere gasten in een huis, vrienden op de fiets. Een koppel heeft dat zo ingericht, want zij passen op het huis tot de verkoop. En het staat niet leeg. De website van www.waarbenjij.nu ligt weer eens plat, problemen met het versturen van de berichten, sorry onze excuses... Na een zeer warme nacht vertrekken we richting Brakel, waar we een B&B hebben geboekt. Veel Vrienden op de fiets-adressen zitten vol, kennelijk boeken de meeste de verblijven tijdens de fietstocht voor. We stappen nu over op de vestingroute langs de Maas. Wederom er leuk. Af en toe steken we met een pontje over en fietsen langs mooie landerijen. Na 106 km bereiken we Brakel. Even later onweert en regent het. In Brakel is één eetgelegenheid, de snackbar. Na 2 uur is het droog en we lopen naar de snackbar die door een Chinees wordt gerund. Woensdag fietsen we langs slot Loevestein en o.a. door de Biesbosch naar Dordrecht. Sommige pontjes starten hun dienst pas op 1 juli en dan wordt het omfietsen. Zon en wolken wisselen elkaar af en het is benauwd. In Roermond stappen we in de trein naar Amsterdam. Nog nooit vertrok de trein op perron 1, het perron waar je gewoon naar toe fietst. Nee, het is altijd eentje waarvoor je met de lift -gelukkig- naar beneden en weer omhoog moet. Deze lift is smal, dus één voor één en we zijn bij de deuren van de trein, fluitje en weg is die. De overstap in Rotterdam wordt ook weer vertraagd en uiteindelijk zijn we even voor halfvijf bij onze kleindochter. Na het eten vertrekken waar naar ons logeeradres. De volgende ochtend fietsen bezoeken we nog het jonge gezinnetje en vertrekken richting Hoorn. We zijn het IJ overgestoken, de eerste spetters vallen en het begint te hozen. Na een half uur schuilen wijzigen we onze plannen, want voorlopig blijft het regenen. Wegaan met de trein naar Amersfoort en bezoeken vrienden. Het wordt alsnog een gezellige dag en avond. We kennen elkaar kleine 40 jaar. Jeetje, we zijn gewoon al oud! Het plan was om de volgende dag tot ongeveer Meppel te fietsen en de dag erop naar huis. Vrijdagochtend is het droog, maar vanaf vrijdagnamiddag is er slecht weer in het Noorden voorspeld en nu is het in het nog mooi. Dusszz weer met de trein, nu tot Assen. Daar lunchen we in het zonnetje op de Brink en fietsen in goed twee uur naar huis. We fietsen eerst naar onze dealer (fiets), want alle bagage zit erop. Twee monteurs ontfermen zich over de fietsen en concluderen direct dat deze fietsen wel echt slap zijn. “Ongelooflijk!” Dinsdag nemen ze contact op met Koga... We redden het net voor het onweer en de hoosbuien thuis te zijn. Het is ons gelukt om dat weer tot thuis te krijgen. Nabeschouwend zeg ik, het weer heeft een domper op de fietstocht gegeven. Ook hebben we het in Italië bijna altijd gered om droog over te komen, maar het was altijd even naar de buienradar kijken wat eraan komt. Ook het ‘s avonds buiten op een terrasje buiten zitten eten en wat drinken kwam er niet van. En dat is toch echt een gemis. Hoe het met de fietsen afloopt, dat laat ik tzt weten. Groet Fred en Renate