Megalopolis

Dag 11, vrijdag 9 september
Gisteren aan het einde van de dag een schildpad van 3-4 kg van de weg gehaald. Deze zat op de spiksplinternieuwe 2 baansweg. Een Griekse stopte ook en legde uit, dat als een schildpad op de straat zit en de autos rijden, dan de weg kwijt is en het niet meer weet. Dus heeft Fred deze schildpad een flink eind van straat neer gezet. Wel grappig om zo'n grote schildpad op straat te vinden.
Vanmorgen eerst uitgeslapen tot de wekker van 9 uur en van een heerlijk ontbijt op terras aan de doorgaande weg naar oud Mystras genoten.
De eigenaar gaf uitleg over het oude Mystras en heeft ons naar de 'bovenstad' gereden. Zeer aardig, het was namelijk een forse klim.
Het bovenste gedeelte lag nog eens 15 minuten lopen hoger. Indrukwekkend hoe men vroeger dit heeft gebouwd. Wel, een prachtig 360 graden panorama. Men zag de vijand altijd op tijd! Probeer je vijandelijke troepen voor te stellen die naar Mystras willen en de stad willen innemen. Boven zitten ze dan met katapulten van een fors formaat en schieten flinke stenen naar beneden.
De hele heuvel is bezaaid met ruines en ook prachtige grieks-orthodoxe-kerkjes met mooie beschilderingen.Zeer de moeite waard. Ook pistache-bomen gezien, ze groeien net als beukennootjes aan bomen. De naaldbomen geuren lekker, geurtje zit ook in de Kneipp douchegel -serie. We hebben ons uren vermaakt.
De rest van de namiddag hebben we op het terras verbracht, ach er valt genoeg te bezien. Een zeer corpulente man, die hard op met zich zelf of tegen niemand in het bijzonder praat. De bruiloftsvoorbereidingen voor morgen. We schrijven nog enkele kaartjes. De verkoper van de postzegels voelt zich gestoord door onze vraag naar postzegels. Hij kijkt TV, iets in de trant van GTST of OWNM?
De namiddag gaat over in de avond, we maken alles reisklaar en gaan eten. Regelmatig is er stroomuitval. We eten en drinken, spelen ons kaartspelletje en gaan op tijd naar bed.
Vandaag hangt mijn vestje aan de voordeur, gisteravond vergeten. Heerlijk ontbijt, vooral de Griekse Yoghurt waar de lepel rechtop in blijft staan met vers fruit (vijgen, sinaasappel en perzik) De corpulente man zit er weer en praat, heel duidelijk articulerend, lijkt wel een t-a-l-e-n-c-u-r-s-u-s. Soms wat harder, hij wisselt van tafel en gaat verder en weer later betaalt hij en waggelt de straat in.
De eigenaar vraagt ons voor vertrek hoe wij fietsen. Gisteren vertelde hij zelf prof wielrenner geweest te zijn en nu semi-prof fietst. Hij wijst ons op een spliksplinter nieuwe weg naar Megalopolis. Is die 4 baans vraagt Fred, nee 2 baans, heel rustig er rijden nauwelijks mensen op, ze nemen nog steeds de oude weg. En deze is veel minder steil dan de oude. Mag je daar als fietser dan op rijden? Hoezo, waarom niet? Nou, daar voelen we iets voor. We fietsen Mystras uit, door Sparta en volgen de borden Athene en Tripoli. We draaien de weg op, superglad asfalt, nauwelijks auto's en mooie vergezichten. Wel, de weg heeft 2 banen aan de ene kant 2 banen aan de andere kant twee! Dus hoe je het bekijkt is die 2 / 4 baans. Een heuse snelweg richting Athene gebouwd van EU subsidie en de Grieken rijden er niet op.
We stopen bij een benzinestation en eten en drinken wat; er zijn geen geschikte picknickplekjes onderweg. En na 42 km krijgen we een tollpoortje. Nu zullen we het krijgen. Het meisje in het poortje kijkt ons verrast aan en belt met, tja met wie? Ik stel me voor, dat ze aan haar meerdere vertelt, dat er 2 fietsers staan. Ze weet niet wat ze met ons moet. We zeggen, dat we de volgende afslag nemen en fietsen verder. Dat duurt nog een poos en vlak voordat we willen stoppen om te kijken welke van de 2 richtingen we nu verder moeten horen we achter ons een auto ons volgen. Een auto van een soort wegonderhoudsdienst. De man stapt uit, kijkt ons verbijstert aan zegt wat, Fred trekt geheel niet begrijpend zijn schouders op en ik zeg: Megalopolis. Hij knikt en wijst ons de juiste afslag en blijft achter ons rijden voordat we op de juiste secondaire weg zijn. Voor ons stopt nog een sjieke Griekse auto, mevrouw gooit haar snoeppapiertje uit het raam en ze rijden even later verder.
Smeerpoezen zijn het wel die Grieken. Ze flikkeren werkelijk alles uit het raam of uit de kofferbak in de berm. Hoezo milieubewust?!
We zaten met z'n beiden te geinen over ons snelwegritje, het is EU geld, we zijn tenslotte een van de hoofdsponsoren, dus we mogen er wel op fietsen, ja!
We trappen verder en zien Megalopolis voor ons liggen. Op een spoorovergang zie ik weer een schildpad, kleiner model. Ook deze wordt retour in de natuur gezet. Even later zijn we in ons hotel en werken ons ritueel af.
De namiddag relaxen we in Megalopolis, zoeken het adviseerde restaurantje op. De vraag naar de kaart levert ons een blik in de keuken. Daar staat al wat er vanavond wordt geserveerd.
Nu vermaken we ons met cappuchino freddo. Sinds we in Griekenland zijn drinken we veel ijskoffie. Erg smakelijk. Morgen belooft weer een klimdag te worden.
We boffen, dat we beiden deze manier van reizen mooi vinden, dat we in goede gezondheid zijn om het fysiek te kunnen doen en dat we het ons kunnen veroorloven om te reizen.
Het fietsen maakt de ervaring van wat ik zie intenser, wellicht te vergelijken met wandelen. In de auto of op de motor heb je geluid om je heen en het gaat vele male sneller. Als ik klim en er staat een mooi klooster op de berg, ik zie dit klooster wel 15, 20,30 minuten. Kijk er naar, kijk weer naar wat anders, stel me voor hoe het zou zijn om daar te leven, zit in de natuur,...Ik heb zeeën van tijd om te mijmeren. Wellicht zit daarin de ontspanning van een fietsreis. Okay, fysiek is deze tour van andere orde, maar dat lukt ook weer. Na enkele dagen fietsen is het tijdloos voor mij en op een gegeven moment komt tijd weer om de hoek; enkele dagen voor de vlucht naar huis.
Jullie allen een fijn zomers weekend,
Fred en Renate