De bergen uit, het Schwabenland in

Dag 18, Merching, 87 km, Landgasthof Aumiller
Het heeft afgelopen nacht nog flink geregend. Na een goed ontbijt stappen we op de fiets. Het is droog, beetje fris en zwaar bewolkt. Naast ons verblijf staat een koe met 2 prille kalfjes in de wei.
De route is uitgesproken landelijk. Grote lappen weiland met bloemetjes. Hier zien we regelmatig koeien en kalfjes buiten. Ze hebben veel ruimte en het gras ziet er sappig uit. Mensen zijn bezig de straten te vegen na de erge buien van gisteren. Boeren werken op het land, al met al Gemoedelijkheid met een grote G.
We houden lunchpauze in Weilheim in Oberbayern. Alle bankjes op het marktplein zijn bezet. We gaan zitten bij de grote fontein. Hebben met onze zigeuner-uitstalling wat bekijks, maar de fietsen verklaren kennelijk genoeg. Een man stapt op ons af: waar komen jullie vandaan en waar gaat het naar toe. Hij vindt dat praatje erg leuk en wijdt uit. Hij is nu 76, heeft Wirtschaftswissenschaft gestudeerd, gewerkt en geleefd in Hamburg en is na zijn pensioen hier naar toe verhuisd. Hij praat ons bij over de te vele niet geregistreerde vluchtelingen, dat de EG uit te veel lidstaten bestaat. Met zoveel staten ben je niet snel en slagvaardig en dat Turkije de 'slimme' (hoogopgeleide) vluchtelingen houdt en de rest doorstuurt, dat er menig pensionhouder vluchtelingen opgenomen heeft en een bonus van de staat opstrijkt en dat dat de prijsverhoging van de hotels bewerkstelligt. Na een tijdje bedankt hij voor het gesprek en wenst ons een goede reis. Zijn studie lijkt me leuk.
We fietsen verder en het klaart steeds verder op en de al forse wind trekt nog meer aan. Wind vol op de kop.
Tweede lunch houden we bij de Ammersee. Lekker bankje, lunchpakket tussen ons in, de benen gestrekt, even pauze. Nu rustig, maar in het hoogseizoen super druk. Kleinere broer van de Starnberger See, de hippe meertjes in Bayeren.
Mijn oog valt op een man en vrouw van 40/50. Ze zitten dichtbij op een laag muurtje te kletsen. Nou zij kletst, slaat de arm om zijn schouder, gaat verzitten, legt haar hand op zijn been, lijkt de omgeving tot te lichten, opstaan, achter hem staan, heel geanimeerd bezig. Hij luistert kennelijk, maar alle aanrakingen worden niet beantwoord. Zij staan op, zij reikt de hand naar de zijne, maar hij doet de handen in de broekzakken. Hmmm...ik zou haar willen toe roepen: 'Weiblein, zieh' Deine Krallen ein'.
In de verte zien we donkere wolken achter ons.
We trappen stevig door, af en toe een flinke helling, heel af en toe draait de weg en we hebben de wind schuin van achteren. Tegen halfvijf zijn we in Merching.
Op dit moment zijn er 3 beurzen in München, dat zorgt voor drukte in de hotels.
Het hotel heeft ook een restaurant, gut bürgerlich. Het was heerlijk!

Dag 19, Dillingen/Donau, 80 km, Hotel Zur Donau
Vanmorgen is het fris en grijs. De route is zeer landelijk, het fietspad slingert tussen de weilanden, enkele matige klimmetjes en alles doet gemoedelijk aan.
We zien een groot Wasserkraftwerk over de Lech. Altijd imposant! Het bruggetje loopt met een bocht over de rivier. We fietsen de brug op, even later zegt een mevrouw: "Sie müssen absteigen, dahinten kommt die Polizei." Doen we en duwen de fietsen verder. En ja, een agent komt ons tegemoet. "Warum steigen Sie erst ab, nachdem man Sie voor der Polizei gewarnt hat? Haben Sie das Schild nicht gesehen? " Nein" "Sehen Sie genug mit Ihrer dunkelen Sonnenbrille?" Hij geeft uitleg over de vele ongelukken die op dze brug door fietsers zijn veroorzaakt. We erkennen het probleem en praten met hem mee. "Oh, der hat auch das Schild nicht gesehen!" roepr Fred. De agent roept:"ABSTEIGEN!" De fietser roept: "NEIN" de agent vraagt:"Hat DER nein gesagt?!" "Ja" Hij loopt achter die fietser an, vraagt om te stoppen, hij fietst verder. De agent loopt harder en gaat voor die fietser staan:"ABSTEIGEN,...." Met een aantaal mensen volgen we het schouwspel. Niet slim van die fietser. "Ihr Ausweiss! Ich kann den einziehen...! Hij is echt erg boos. We zwaaien naar hem en lopen de brug af en fietsen naar Augsburg, fietsen daar een beetje rond en drinken koffie. We komen in gesprek met een man naast ons. Hij vertelt dat hij in 1962 uit Turkije naar Augsburg is gekomen. De eerste generatie gastarbeiders, hij was lasser, (ik las alles aan elkaar!) later had die zijn eigen bedrijf, nu is hij Rentner, hij is 80. Ziet er verzorgd en goed uit, vliegt volgende week naar Canada naar familie.
We fietsen verder, lunchen op een bankje tussen de weilanden. Heerlijk zitten eten en drinken.
F: Weet je hoe laat het is? R: nee F: dus het zou halfelf kunnen zijn? R: nee, eerder een uur. F: hoeveel km zijn het nog? R: weet ik niet. F: wil je het weten? R: nee.
Het doet er niet toe, we hebben een hotel en het fiets gemakkelijk.
Even later zwabbert mijn achterband. Lek. We vinden een gaatje en Fred maakt hem. Onderweg fietsen we naar een benzinepomp en pompen op tot 5 bar.
Ach, en na 65 km is het tijd voor lunch 2. De achterkant van een bushalte, uit de wind en in een paar zonnestralen. Een klein gehucht, boerderijtjes, oude huizen en veel weiland. We pakken de boel in en verhip, de achterband weer lek.
Ik loop naar het dichtbijzijnde huis en vraag naar een fietspomp. We hebben zo'n mini-ding. Tot 2 bar is leuk... Nee, geen fietspomp, wel een compressor. Fred met de fiets heen, band plakken oppompen, hartelijk bedanken, fietstassen erop en weg.
...grgrgrhij is alweer leeg. Dus weer aanbellen en nu een nieuwe binnenband erop. Dankjewel Berthold Krebs. Hij houdt van vissen, heeft wel 10 hengels staan. De compressor heeft hij om zijn boot op te pompen.
Even later bereiken we ons doel voor vandaag. Een nieuwe binnenband en nieuwe plakspullen kopen. Zoveel lekke banden??? De oude banden hadden een grof profiel, waar bijna niks door kwam. We informeren naar een goed restaurant. De Griek, oh en gut bürgerlich? Hmmm... De Italiaan is ook goed. Het wordt de Griek en het was goed!
Knie Fred: doet het veel beter dan hij durfde te hopen. Conclusie: doorgaan met vakantiefietsen!
Voor de komende 2 dagen is regen voorspeld. Tot nu toe fietsen we zo'n beetje om de buien heen.

Dag 20, Ellwangen (bekend als Rasthof tussen Würzburg en Ulm) km's even kwijt, Café Rieger (in de jaren 70 blijven hangen)
Vanmorgen met redelijk weer vertrokken, mooie weilanden, heuvelig, rustige paden door echte bossen. Op de velden staan verschillende soorten graan, zeer landelijk. De wind weer vol op de kop, wanneer draait die nou naar Oost? Na 40 km spettert het zodanig dat we de regenjassen aandoen. En bij een groter plaatsje gaan we even opwarmen in een Konditorei. Sachertorte met cappuchino en we slaan het naar beneden halen van de Meibaum gaade. Dit ging met 8 man en een hoogwerker. De boom is wel 20 m hoog!
We hebben nog ongeveer 20 km tot Ellwangen. Regenachtige dagen zijn gewoon minder. Het plaatsje is mooi opgeknapt en we bezoeken de prachtige Basiliek.
Groet Fred en Renate