Pursat

Donderdag, 26 juli. Battambang -Pursat   108km
Vanmorgen om 7 uur op de fiets gestapt en via een goede weg naar Pursat gefietst. Om 7 uur was het al 30 gr en de wolken verdwenen gauw. We hebben elke wolk die er kwam welkom geheten. Links en rechts van de weg rijstvelden en later waren er rijst pakhuizen. De rijst wordt op grote stukken plastiek gedroogd, de arbeiders lopen met slippers overheen. Vandaar dat het slim is om rijst voor het koken af te spoelen. Tegen 11 uur geluncht. Rijst met een spinazie ui omelet. Fred heeft wat last van zijn buik en bleef bij cola. Er valt velel vervoersmogelijkheden te bekijken. Stel je een grote ronde rieten maand voor, doorsnee 70 cm en daar zit dan een heel levend varken in en wordt op de scooter, dwars achterop vervoerd. In die zelfde mand passen ook 6 roze biggetjes. Helemaal stil zitten ze erin, in lichte shok? Een pickup afgeladen met mensen twee scooters achterop gebonden. Op die scooters zijn natuurlijk ook zitplaatsen. Of alles is afgeladen vol en je wilt toch graag mee. Dan ga je plat op het dak liggen. 70/80 km rijden ze gerust over deze weg. 
We zaten toen al op 48 km en het was overnachtingsmogelijkheid 1, die echter afgeraden werd. Later op km 70 nog een grote king coconut gedronken en gegeten. Achter ons ontstonden dikke donkere wolken. Na 95 km was mijn accu leeg en ik heb elke km geteld. Gewoon iets in de verte uitzoeken en bedenken dat het dan nog 12 km zijn. Tussentijds natuurlijk niet kijken. Na 4 km kon ik het op 100 m goed inschatten. Ook nog wat nootjes gegeten en we waren tegen 15.30 in het hotel. Douchen en 45 min. plat. Kleren gewassen en het stadje in. Het regent en het is een blubberzooi. Nightmarket, veel groene groente en bossen met lotusbloemen. 
Cambodia, een jong land. 79 was einde oorlog, daarna volgden de hongersnood en nog wat politiek gerommel. Volgens mij kun je stellen dat de echter wederopbouw ergens in 83/84 begonnen is. Als ik het gisteren goed heb begrepen is het land sindsdien met 5 millioen mensen gegroeid. Onze kinderen, zijn nu de na oorlogse kinderen. Wij zouden de overlevers geweest kunnen zijn. De mensen timmeren aan de weg mbt toerisme, hotel worden giga groot gebouwd, met bamboe steigers. Vele restaurantjes hebben wlan. Echter gaat het met de ipad niet zo als ik gewend ben met mijn laptop. Hij pikt sommige dingen niet die ik zou willen. In de steden spreekt de jonge generatie wat Engels, maar onderweg ben ik blij met LP. Lezen kan men nl. wel en men wil heel graag het ons naar de zin maken. De dames hebben een prachtige glimlach en meestal zeer mooie tanden. Grote, gave  witte tanden, mooi op een rij. Een orthodontist heeft hier weinig te doen. 
We zitten nu in een leuk klein restaurantje, druk bezocht door goed geklede cambodianen. We zitten hier droog en gaan zo aan het bier, Cambodia.
Morgen weer om 7 uur op pad en op naar Kompong Chhnang. Ietsje minder dan vandaag.
Groet Fred & Renate