Laatste fietsdagen

Donderdag 19 september ‘24Kastraki/Meteoron

Dinsdagavond was er voor ons weinig restaurantkeuze, vlees, vlees, vlees. Aan salade hadden we deze avond niet echt zin. Uiteindelijk zijn we bij Jan en Sjaak gaan zitten en hebben een voorgerechtje en een ‘natural hamburger’ gegeten. Het werd een gezellige avond.

Deze fietsreis is toch echt anders dan alleen reizen. Als groep ben je bij elkaar en daardoor is er nauwelijks contact met de mensen daar. En het is ‘fietsen’. De rustmomentjes tussendoor, die ik me gun om gewoon zittend rond te kijken, zijn er niet.

Op weg naar het hotel wilden we nog een Ouzo drinken, maar die konden we niet krijgen. Het was voetbalavond, in de barretjes zaten de mannen naar het grote scherm te kijken. Bier was er wel, maar…

Dus gingen we naar het hotel en ieder naar zijn kamer.

De volgende ochtend was er een verrassend goed ontbijt én het lekkerste brood van deze reis. Er waren 2 lange klimmen in vooruitzicht. De weersvoorspellingen klopten niet, er was regen ‘toegezegd’, maar die kwam er niet, af en toe spatje. Wij blij. Het landschap is nog steeds wijds, prachtige panorama’s. Ondertussen zijn we gewend aan het klimmen. In de verte duiken grote stenen ‘torens’ op, Meteora. Blijkt een absoluut toeristisch trekpleister te zijn.

Tegen 15 uur bereiken we het hotel in Kastraki. Leuk hotel, ‘s middags pakken we een ‘terrasje’, gaan wat wandelen en later in een Taverna eten. Inmiddels deelt bijna de hele groep de gerechten, het is gewoon te veel. En wat over is, meestal lust er iemand nog wat.

Op donderdag vertrekken we tegen halftien voor een rondrit van Meteora. Die rotsen zijn waanzinnig mooi. Boven zijn er verschillende kloosters. Het zijn uiteraard steile klimmen. We besluiten er een te bezichtigen. Helaas heel druk, er staan zeker 20 touringcar bussen en de rust is ver te zoeken. We fietsen terug en Marguérita en ik gaan lunchen. Daarna besluiten we in het dorp naar moois te zoeken. We lopen kleine paadjes omhoog tot we een soort kerkje zien, prachtig uitzichtpunt. Het begint te regenen en we schuilen onder een ‘stenen boog’ op een bankje. Boven ons hangen 2 klokken én we kunnen het niet laten om even de klepel heen en weer te laten gaan. Het duurt zeker 25 minuten voordat de regen stopt. Ik zie naast ons een wit gebouwtje, er is een deur. Het slot is makkelijk te ‘forceren’. Het is donker binnen en her en der flakkert een rood lichtje, een soort kaars. Met de telefoon schijn ik rond en zie allemaal metalen kistjes gestapelt ter grootte 4-5 schoendozen. Er staat een geboortedatum en overlijdensdatum op, naam en nog wat, soms ook een foto. De dozen zijn niet afgesloten en heel voorzichtig til ik een deksel op. Er zit een wit groot doek/handdoek in. Ik kijk nog in twee andere dozen, ook daar een wit doek. Ik laat het erbij. Marguérita komt ook kijken en we maken foto’s en filmen wat. Op een gegeven moment hebben we beiden iets van: en nu wordt het luguber, dus eruit en deur op slot.

We lopen langzaam terug naar het dorp, kopen bij een Juice-bar nog een gezonde Smoothie en gaan naar het hotel. Ik pak mijn koffer om, de fietsspullen zijn niet meer nodig. 19 uur is het eten met de groep.

Min of meer een gezamenlijk afsluitend eten. Raymond en Klime rijden morgen niet mee naar Thessaloniki, waar wij nog tot zondag blijven. 4 van de groep vertrekken zaterdag al en zetten hun vakantie in Griekenland voort.Het is de vraag of het lukt om dit te versturen, wifi en ook mijn 5G doen het maar soms.

Welterusten

https://en.wikipedia.org/wiki/Meteora.