Teutoburger Wald

Donderdag, 6 juni, Hannoversch Münd, Hotel Alte Windmühle,90 km

Het supermooie hotel had toch een minpunt. Het ligt bij het spoor, dat wist ik.Maar dat er de hele nacht goederentreinen over het spoor racen, dat wist ik niet.

Het is bewolkt, fris en ik begin met fietsen. De route is zeer landelijk, af en toe wat flinke stijgingen, maar het fietst gemakkelijk weg. Het is drukker op de route, het stuk is onderdeel van Radweg Deutsche Einheit of de D9. De plaatsen lijken veel op elkaar. Heel veel vakwerkhuizen.

Vanmiddag bij de fiets staan wat oudere heren. Zij zijn ook op een fiets onderweg. Waar gaat u heen? Waar komt u vandaan? Venetië. ‘Da ziehe ich den Hut vor ihnen’ en hij neemt denkbeeldig de hoed af. Deze typisch Duitse uitdrukking was ik helemaal vergeten. Hij kijkt naar mij, naar mijn fiets en om me heen. De vraag -met ongeloof in de toon- die gaat komen hoor ik elke dag. ‘Sind sie dann alleine unterwegs?’ -Ja- ‘Nun, dann ziehe ich den Hut nochmals.’

Deze uitdrukking zei mijn vader ook vaak. Ik vermoed dat de jongere generatie hem niet meer echt gebruikt.

Tegen half vijf ben ik bij het hotel. De jonge receptionist draagt mijn fietstassen omhoog, zet de fiets in de kelder, wat een service. Ik douche en loop het stadje in. Het ene vakwerkhuis mooier dan het andere. Prachtige gevels, kleurijk versiert. Het is druk in het stadje, terrasjes en wel 4 ijssalons in de ‘hoofd-winkelstaat’. En die kerktorens beieren er wat op los!

Ik eet wat op een van de terrasjes en loop via de supermarkt naar huis. Het hotel heeft geen lobby en er is niets verkrijgbaar.

Vrijdag 8 juni Marienmünster bei Münsterbrock, Hotel Abtei Klosterkrug, 90 km

Het was een heerlijk ontbijt mét echte broodjes van de bakker. Het verschil is echt te proeven. Het is een beetje gedoe om op de route te komen. Heb nl regelmatig last van erg tragesatellieten. De route loopt vandaag langs de Weser. Ik zie het pontje, er staan wat fietsers en een auto te wachten. Ik sluit aan. De vrouw achter het stuur en hij loopt wat rond. Ja, het gebruikelijke gesprekje, hij vertelt zijn vrouw hoe en wat, die kijkt en knikt. Aan de overkant stopt de auto naast mij, hij stapt uit. ‘Wir wohnen in dem Haus in 1,5 km am Berg links, wenn sie wollen kommen sie doch und erzählen uns von ihrer Reise.’ Ik heb gezegd dat ik over zal denken. Ondertussen heb ik de navigatie op mijn andere telefoon aangezet, die oude doet soms gek én ik zie, ik had die pont niet nodig! Dus weer terug en ik was sowieso niet op die uitnodiging ingegaan. Toch een beetje onheimisch, ondanks dat beide 70 er betrouwbaar leken.

De route slingert met de Weser mee, gaat soms omhoog het bos in, een echt bos. Op eens zie ik 50 m voor mij een beetje vreemde grijze kat, loopt gek en rent weg. Een wasbeertje.

Ik drink nog koffie met een aardbeientaart, later nog een bolletje ijs, mensen wat een bol, eet mijn broodje nog op, koop bij de super hier nog een bakje yoghurt High proteïne en ben tegen halfvijf bij het klooster.

Leuk verblijf, mijn kamer heet Franciscus, mooi naar de tuin toe en een groot raam dat open kan.

Alles aan de lader, accu fiets, powerbank, i-phone, i-pad en de elektr. tandenborstel. De 3 poot stekker komt goed van pas met maar 3 stopcontacten in de kamer. Was hangt in het raam te drogen.

Eten smaakte goed, asperges, rauwe ham van deze regio én ook hier weer een kleine portie mogelijk.

Morgen naar Rietberg, ik ben nu in een gebied waar het hotel vinden wat lastiger wordt. Aan recensies lees ik de slechtste en de nieuwste, van daaruit maak ik een keuze. Deze en de laatste nacht waren ‘goedkoop’ en morgen is het wat duurder. Dit jaar ben ik gemiddeld € 15-20 meer kwijt voor overnachten en ontbijt.

En zo komt nu langsaam het einde van deze reis in zicht. Ik bezoek nog Gaby, een schoolvriendin van de middelbare school in Münster en van daaruit zijn het goed 200 km naar huis. Daar neem ik dan 3 dagen voor.

Het is zeer ontspannend om op deze wijze te reizen, de route is het fundament en er zijn uitstapjes.

Ik ben mijn huisoppas heel dankbaar voor haar hulp, het huis in de gaten te houden, planten binnen en buiten, post en de zorg voor Ronnie, heel belangrijk!

Het schrijven van dit blog is ook fijn voor mij, rustig de dag even doornemen en stilstaan wat die allemaal weer heeft gebracht.

Ik ga nu buiten zitten, de rest van weer een glas (je) wijn opdrinken en uitkijken over de landerijen, de Teutoburger Wald.

Fijne avond en straks lekker slapen