Ik ben het nomadenleven nog niet beu

Woensdag 5 juni,Rotenburg an der Fulda, Posthotel,106 km

Op maandagavond heb ik nog tot half negen buiten gezeten. Toen ik opstond ontstond er een gesprek met een man. Deze vroeg even later of ik niet nog even bij hen wilde komen zitten. Nou, waarom niet? We hebben elkaar voorgesteld en ik vroeg of zij ook met de fiets onderweg waren. Neen, ze waren voor werk hier. Samengevat: ze werken in verschillende functies aan een groot te bouwen windmolenpark. De een vertegenwoordigt het uitvoerende bedrijf, de ander doet de veiligheid en regelwetgeving voor het gebied en die ander coördineert ? (Wat weet ik niet meer) ook spraken zij over het doodsteken van die agent in Mannheim. Over deze gebeurtenis hoor ik dagelijks van mensen. Dat een Afgaan (vluchteling) een politieman dood steekt is natuurlijk voer voor de AfD.

Een van de mannen had een mooi idee om het vluchtelingen (economische) probleem aan te pakken. ‘Begin bij de armste landen, werkgelegenheid en loon te regelen, dan is er geen behoefte meer om het land te verlaten. Probleem is natuurlijk de corruptie van juist dit soort landen.’

Het WEF, de Young Global Leaders en het circus van Davos haalde hij ook nog aan én hij zei, maar jullie hebben daar toch een man, die in 2019 het even duidelijk heeft verteld waarvoor ze daar zitten. Toevallig had ik dit gelezen en zei: ‘it’s al about taxes’. Rutger Bregman. De Young Global Leaders (Klaus Schwab) kende ik nog niet, maar al gauw hoorde ik hoe dit in elkaar stak.En was verrast welke namen daarbij horen, Angela Merkel, Nicolas Sarcozy, Toni Blair, de rest weet ik niet meer.

Deze 3 hebben al aan meerdere projecten in Duitsland samengewerkt en zijn in hun opvattingen heel divers, verweren zich tegen de polarisatie en blijven in gesprek. Dat ‘glaasje’ wijn had ik op, de fles water ook en het was tijd om te gaan slapen.

De volgende ochtend zaten we nog bij het ontbijt aan tafel en hebben nog wat gekletst.

Het was maar 64 km naar Kalbach-Heubach, het was zelfs zonnig, pittig klimmen en ik was er al om 14 uur. De route liep door bossen, langs de Main, de Fulda en tussen landerijen door. Begin was even vervelend, na 2 km moest ik de Main over. Een ‘brug’ van het Waterkraftwerk, 3 steile trappen omhoog, overheen en 3 steile trappen naar beneden. Nou, ik dacht het niet, dus terug naar de echte brug fietsen en aan de andere kant verder en later de fietsroute weer oppakken.

Hotel was wat verouderd, maar de kamer met balkon maakte het goed.

Het dorp was dood, geen cafeetje, geen winkel, alles gesloten. Hotel ging pas om 18 uur ‘open’ voor eten. Ook hier vanwege gebrek aan personeel.

Vanmorgen regende het en dat was niet voorspeld! Gelukkig hield het net na vertrek weer op en het bleef de hele dag droog. Wel grijs en fris. De route is mbt vermaak saai, de kleinere dorpjes hebben geen horeca ‘meer’ en na 55 km was er eindelijk iets.

Koffie en een zelfgebakken citroentaart smaken goed. Komt er iemand binnen met 4 trays eieren. Werd begroet en de Wirtin vraagt: ‘das Übliche?’

Ik was enig klant en hij vraagt of hij aan tafel mocht zitten en vertelt over zijn eier-handel en vraagt of ik de moeder van de Wirtin ben. Deze brengt hem een glas bier en een Schnaps. Klaarlichte dag en die 4 trays heeft hij niet lopend gebracht. Hij vraagt wat ik doe, ik vertel over mijn fietsreis. Alleen? ‘Wo ist dan ihr Mann’.

Hij begint over de verkiezingen (die lügen und betrügen alle) en óók over die moord van die agent. ‘Hoffentlich wird die AfD nicht zu gross’.

Wel bizar, dat zoiets zo vlak voor de verkiezingen gebeurt.

Ik mag nog 50 km fietsen, neem de tijd om toch even door de Altstadt van Bad Hersfeld te fietsen, doe nog wat boodschapjes en trap door naar Rotenburg. Dit is het beste hotel tot nu. Een trolley, lift, grote kamer met balkon, Nespresso apparaat, de dame attendeert mij op de sauna en het stoombad, ‘können sie sich schön entspannen nach der Fahrradtour. Zo gezegd, zo gedaan en nu ga ik eten.

Jullie trouwe fans een fijne avond,