Val Müstair

Vrijdag 24 mei. Zernez (CH). Hotel Selva 63km

Wat een ontbijt vanmorgen! Rustig eten én stapelen. Om 9 uur zat ik op de fiets en ben eerst een flink stuk gedaald, 500m. Het weer is prima, wat wolken, maar de toppen met sneeuw zijn te zien. In Glurns ga ik richting Zwitserland. Vanaf dat moment heb ik nog geen 10 fietsers gezien. Val Müstair

is een prachtig dal. Links en rechts steile rotswanden, bos, weilanden en heel veel beekjes. Die hoor je steeds kletteren. De fietsroute loopt aanvankelijk langs de bosranden of door de weilanden. Rustig klimmen wisselt af met flink klimmen. Soms ook paden die uit vuistgrote keien bestaan. Wederom dankbaar voor mijn enorme rupsbanden (60mm) Na deze vakantie zal ik naar mijn remschijven laten kijken. Die worden hier echt uitgedaagd. En ik rem wisselend bij het dalen.

De weides zijn bezaaid met paardebloemen en vele andere kleurrijke bloemetjes. Her en der koeien, met de kalfjes, Montafoner Braunvieh. Die met die mooie witte pluisharen in de oren. En natuurlijk koeienbellen. Dit verveelt nooit! Deze entourage kan zo in de ‘Sound of music’.

Na 25 km fietsen stop ik voor koffie en bijladen. Ik heb geen zwitsers geld, dus betalen met de visa-card. En in Zwitserse franken, niet in euro’s. Buiten eurolanden altijd voor de land-valuta kiezen, is nl een günstigere koers.

En weer verder op de fiets. De klimmetjes worden pittiger, ondertussen fiets ik op de weg en zie de serpentines boven mij. Geen zicht op die ‘Ofenpass’. De accu geeft nog twee streepjes aan en ik moet nog 300 m omhoog. Op de Ovenpass zijn het 1180 m geklommen hoogtemeters. Nu voel ik toch echt mijn benen en neem pauze. Accu weer bijladen en ik trakteer mij op een volkoren-zwetschen-strudel. Lijkt wel een stevige boterham en een groot glas water met frambozen siroop.

Er komen nog 2 klimmen aan. Het dalen erna is immens en knijpen in die remmen. Onderweg fiets ik langs de afslag naar Livigno, de ingang van de tunnel.

Ik fiets Zernez binnen en zoek de supermarkt. Bananen en yoghurt. Oja, [e-1f1e8][e-1f1ed] wat een prijzen. Lindt chocolade wordt hier gemaakt en is zeker € 1,50 duurder dan thuis.

Ter info: alles is hier heel veel duurder. Het minimumloon per maand is omgerekend bruto € 3780,— .Alle levenskosten zijn ook heel hoog. Zwitserland was altijd al prijzig, maar nadat de Zwitserse bank in 2015 de koppeling van de frank aan de euro losliet is voor ons het land heel duur.

Ik kom zonder een regenbui bij het hotel aan. Helaas een kamer aan de straatkant, geen andere optie.

De route voor morgen heb ik klaar en een hotel in Ried im Oberinntal geboekt.

Terugkijkend op vandaag kom ik toch om 1750 klimmeters en het was landschappelijk heel mooi fietsen.

Nu eten wat lezen en slapen