Unterbayern

Dag 23dinsdag12 september

Aldersbach hotel Mayerhofer

Gisterenochtend uit Salzburg vertrokken, eerst langs de Salzach. Veel door open bos wat prettig fietsen is. Het is niet zo warm en er komt genoeg licht door de bomen. Op het fietspad ligt zeker 0,5-1cm heel fijn zand. De restanten van de overstromingen 2 weken geleden. Alles onder het stof.Ook het bos ziet er gehavend uit. Ik zie veel bosarbeiders zagen en opruimen. Stapels boomstammen liggen klaar om opgehaald te worden.

Steeds langs de rivier blijft saai. Bij Burghausen (50 km gefietst) houdt ik lunchpauze, eigenlijk de eerste plaats sinds 30 km met gastronomie. Het is een mooie plaats met een Burg. De grootste Burg ter wereld, nl. 1 km lang. De plaats zelf heeft prachtige huizen in mooie kleuren. Met de fiets verken ik het terrein, indrukwekkend. Op het marktplein kies ik een lunchtent mét comfortabele stoelen. Wie heeft bedacht dat bistro-stoeltjes of die Biergarten-planken-banken fijn zitten?

Lekker gegeten en de eigenaresse komt voor een praatje. Zij komen uit Kosovo. Haar vader werkte al heel lang in Wenen en wilde dat zij met haar gezin ook kwam. Maar hun hart lag daar. Tot de oorlog. De vader heeft hen direct na de uitbraak in 3 ritten opgehaald. 1998!

Het is nog flink op en neer voordat ik Braunau bereik. Het laatste stuk fiets ik langs de Inn, die heel breed is.

Ik heb een hotel (Gann) geboekt in de Altstadt. Prima kamer met wat veel achterstallig onderhoud, maar voor € 44 mag je niet zeuren. Ben nog door het stadje gefietst, ritueel van elke avond, uitpakken, wassen, douchen en eten.

Echter, dom, niet bij nagedacht. Het hotel ligt aan een plein, onder mijn kamer staan banken en er zit een groep mannen die enorm hard praten. Uiteindelijk om 22.30 de ramen dicht. Ben ik blij dat het maandag is en geen vrijdag of zaterdag, om 23:30 is het stil.

Vanmorgen nog een rondje Braunau gefietst voordat ik ‘beneden’ bij het fietspad kwam. Er is maar een pad, de rest zijn allemaal trappen.

Hier in de bossen lopen beeldschone eekhoorntjes, bijna zwart. De huidige route heb ik zelf bedacht tot Vilshofen. De bergen liggen nu ver achter mij. Desondanks is het regelmatig klimmen. Ook vandaag is het warm. Tegen 16 uur ben ik dan bij het hotel. Ik haal nog een banaan en yoghurt voor morgen onderweg. Er zijn gewoon te weinig tentjes langs de weg. In het hotel met een eigen slagerij heb ik heerlijk gegeten. Wel één van de lekkerste Schnitzel ooit. Had al een kleine portie besteld, maar helaas. De ober wijst naar het restant Schnitzel. Sorry, nog te veel. ‘Aber desch is Bayern!’ Tja…

Voor morgen heb ik nog niets geboekt, eerst het weer afwachten. Regen én onweer. En het onweer kan de spelbreker zijn.

En zo, naar boven, de tassen weer inpakken en Welterusten,