Nog een uitdaging te gaan

Dag 28zondag 17 september

Bad WünnenbergLandgasthof Kaiser

Na een goed ontbijt begon de laatste fietsetappe. De eigenaresse informeerde naar mijn route. ‘Oh gelukkig u rijdt naar het Noorden. Zuidverkeer is heel druk sinds gisteren.Het Oktoberfest in München. Nu begrijp ik ook de voorspelde drukte van de DB.

Het is zondagochtend en fietsochtend voor velen. Dus oppassen voor racefietsers en groepjes ‘mountainbikers’. Fiets-etiquette is aan velen van hen voorbij gegaan.

Ik fiets Regensburg binnen en dacht ‘zo, daar ben je weer terug’. Om halfelf fiets ik de parkeerplaats op, de auto stond er nog. Fiets neerzetten, autosleutels pakken én de auto gaat niet open. Druk nog 2-3 keer op de sleutel. Niets. Ik weet direct, het batterijtje van de sleutel is leeg. Het reserve batterijtje ligt in de auto. Dit heb ik ‘ergens’ gelezen of gehoord dat je een reservebatterijtje in de auto moet leggen. Wat nu? Bij de Gasthof is een Biergarten waar een groepje mannen zit. Hen vraag ik om advies. Een zegt, er zit een sleutel in je afstandsbediening. Hij haalde dus een autosleutel uit die afstandsbediening. Verhip, dit wist ik, maar had deze kennis niet paraat. Toen ik het reservebatterijtje in het handschoenvakje deed, dacht ik nog, dus met de sleutel openen, batterijtje wisselen en klaar. Én later schoot me nog te binnen, onder in de fietstas zit de reserve-autosleutel. Ook deze kennis was op het moment niet beschikbaar.

Nieuw batterijtje erin en de auto startte ook nog! Fiets op de drager, alles in de auto en wat eten.

Toch raak ik door zulke dingen in de stress, ondanks dat ik ‘eigenlijk’ weet ‘ik los het wel op’.

Deze fietsvakantie weer enkele uitdagingen aan gegaan én opgelost. Helaas vergeet ik dat te vaak.

De man die het sleutelprobleem oplosteheb ik hartelijk bedankt. Hij mompelde wat en voelde zich duidelijk ongemakkelijk.

Bij het afrekenen heb ik twee tientjes in de fooienpot van de bediening gedaan. De hoteleigenaar heeft mij de parkeerplaats gratis gegeven. 4 weken! Dus een klein dankjewel voor de hardwerkende medewerkers.

Halftwaalf ben ik weggereden, oeps wat raar om in de auto te rijden. Cruisecontrol op[e-1f4af]en eerst wennen. Het werd later 120. Na Nürnberg was het heel druk op de weg, de ene Baustelle na de andere en heel veel oponthoud. De Flitsmaster piepte regelmatig. Ik weet dat het gebruik ervan in Duitsland is verboden.

Ik arriveerde pas 1:45 uur later bij het hotel. Een verrassend leuk hotel in dit kleine gehucht bei Bad Wünnenberg.

Morgenochtend nog even tanken en boodschappen en dan nog 220 km naar huis.

Terugkijkend heb ik een mooie reis gehad en wat heb ik geboft met het weer. Hooguit 4 - 5 uur in het regenpak gefietst! Ik heb leuke mensen ontmoet en veel in mooie omgeving gefietst. Thuis hebben mijn buren de zorg voor Ronnie, huis en tuin waargenomen. Ook daarmee bof ik.

Verheug ik me om weer thuis te komen? Nee, niet echt, het wordt wennen en afkicken.

Gewoon elke dag fietsen en kijken wat leuk is bevalt me prima. Het gemis van Fred speelde deze reis op. Ik ben op routes en plaatsen geweest waar wij in september 2018 tijdens ons laatste fietsreis zijn geweest. Onwetend wat we 1 maand later zouden weten.

Wel ontmoet ik alleen reizend veel meer mensen. Al die ontmoetingen/gesprekken hadden nooit met z’n tweeën plaatsgevonden.

Eerst paar dagen thuis bijkomen en dan naar Leiden waar ik Janneke en Ric zie en hen aflos met het hoeden vanSoe en Sol. ‘Omaaaa’ze boffen maar met een oma die nog avontuurlijk op reis gaat.

Jullie trouwe volgers bedankt voor jullie lieve reacties en appjes, wellicht ook inspiratie om het avontuur op te zoeken,

Welterusten