Geluk met het weer

Dag 8. Maandag 28.8

Nussdorf

Na een heerlijk (in hun hotel, 5 min lopen) ontbijt, ongekende keuzes aan bolletjes, thee, vleeswaren, kaas, … ben ik weer terug naar de kamer gelopen. Het regent onophoudelijk pijpenstelen, het water loopt over de straten, de riviertjes, slootjes stromen net niet over en alles loopt in de Attersee. Het is grijs én koud, 13 graden.

Ik had besloten om naar die Salzwelt te lopen, een uur lopen. Maar die is op maandag gesloten. Om op de kamer een boek te lezen, kan ik me niet toe zetten.

Ik heb de foto‘s opgeschoond en i-phone en i-pad opgeschoond. Heb nog de reünie van B[e-38]B vol liefde gekeken, miste de beker warme chocomelk. Dan een wandeling gemaakt, na een half uur was de broek tot kniehoogte nat.

Terug, de vrouw van het huis vroeg of ik thee wilde, mooi vermaak toch. We hebben zeker een 1,5 uur gekletst. Zij is even oud en haar man is nu 72, net als Fred nu zou zijn. Het klikt gewoon, we hebben het over het leven. Zij is stellig overtuigd dat elke vrouw kinderen wil. Het is haar ervaring, haar omgeving. Ik breng daar wat nuances in en merk dat zij verrast luistert. Tja, ik ken in mijn omgeving meer dan één vrouw, die het verlangen naar een kind niet kent. Haar omgeving en haar visie is door hun leven anders. Ze nemen het hotel over van de ouders in een toeristisch oord. De ouders worden grootouders en zorgen voor de kleinkinderen, zodat zij beiden volop het hotel draaiende houden. Zoals dat hier gaat. Ik vermoed dat zij best vermogend zijn, maar geen bokkensprongen maken. Hij was slager en is in het hotelwezen gekomen, hij koopt nog steeds het vlees in en snijdt het elke avond zodat de kok aan ‘t werk kan. Zij vertelt over een vrouw die na haar pensioen naar Afrika gaat en daar een dokterspost opzet. Tot haar pakweg 75. daar zich daarvoor ingezet heeft. Waarom toch? Ik probeer uit te leggen dat ik mij die inzet goed kan voorstellen en ook de motivatie. Na wat uitleg zegt zij ‘ooh, der Sinn des Lebens’ ja zingeving.

Helaas het konijnen-knuffelen is niet gelukt. De konijnen zijn niet bij het huis en hij heeft het druk.

Ik betaal het verblijf, maak het over, want geen pin. De marmot. Hij zou me die willen geven, maar die is van een zoon, die in Wenen woont en waar weinig contact mee is. ‘Aber, ich habe ihre Adresse.’

Ik laat duidelijk blijken, hoe graag ik die marmot zou willen hebben. ‘Ja, das weiss ich!’ Duimen!!! Een marmot, hij ziet er zo mooi uit. Ik zie hem al op een glazen plaat in de kamer aan de muur.:-))))

Verzendkosten DHL nog geen € 40. Geen idee wat hij voor de marmot zou willen, ik vermoed niets tot weinig. Hij ligt bij andere opgeborgen spulletjes. Die er al liggen sinds de zoon uit het huis is. 10-15 jr.Avondeten, had deze keer een tafel gereserveerd.

Het regent nog steeds die pijpenstelen, ononderbroken. Deze omgeving heeft geen last van het noodweer gehad.

Dag 9 Dinsdag91km

29 augustusGasthof zur Post

Ik heb goed geslapen, 7 uur zonder wakker te zijn! Ik kijk uit het raam, het regent nog steeds, wat jonge mezen zijn aan het dollen. Ontbijten in het hotel, ik loop terug en het miezert. De app geeft tegenstrijdige informatie. Ik besluit om te fietsen, tot Wels. Had gisteren naar hotels geïnformeerd, er is wel ruimte. En het blijft droog, wel grijs maar droog. De route met af en toe wat klimmen loopt bijna uitsluitend door groen, veel groen en langs de Traun, die randvol is, wegafsluiting ivm‘Hochwasser’ maar ik zie wandelaars en hardlopers., dus er kan ook gefietst worden. Het water is reeds gezakt, op het fietspad zie je nog de troep van de overstroming liggen.

In Wels sta ik voor het hotel waar ik graag wilde slapen. Op de site leek me het wel wat en ze hadden genoeg kamers. Gek? Nee, € 103 met ontbijt. Was me gisteren al opgevallen dat de prijzen hoog liggen.

In het echt ziet er niet leuk uit, de stad valt me ook tegen, druk, veel verkeer, wegwerkzaamheden. Blij dat ik niet geboekt heb. Nee, hier ga ik me niet vanaf 16 uur vermaken. Plan B is Traun, 18 km verder op. Het begint te regenen, licht en ik ben een klein uurtje later in Traun. Denk ik, blijkt het hotel wat ik op het oog had in Ansfelden te zijn., 3 km naast Traun. Ook Ansfelden ligt open, het hotel heeft vakantie, maar kamers kunnen verhuurd worden. Dus ik bel. ‘Sie haben Glück, das letzte Zimmer’. Hij heeft hier 3 hotels, 75 bedden, monteurs. Prijs is met € 52 zeer acceptabel. Gauw wasje gedaan, gedoucht en naar de enige eetgelegenheid vlakbij. Pizzeria en Grillroom. Na 3/4 wachten informeer ik naar mijn bestelling. ‘Was hatten sie auch wieder bestellt? Lasagne und kleiner Salat mit sehr wenig dressing. 25 minuten later heb ik het eten, het is 20.10. Sla had veel dressing, daar vis ik de blaadjes uit en de lasagne valt helaas verkeerd, dus daar gaat veel retour. Betalen en snel terug, het is donker en ik vind het onprettig buiten. Morgen beter. Heb in Steyr geboekt, kreeg een leuk bericht terug.

…Wir hoffen Ihnen sagt unser Angebot zu und verbleiben

mit bierigen Grüßen aus Steyr und die Nationalparkregion.

Welterusten.