Vanrhynsdorp

Dag 25 rustdag bij Orange River
Deze 'campsite' heeft kamers. Mooie, ruime kamers met douche, toilet en een goed bed. Verder is er een plek waar we kunnen koken en eten; dus zelfverzorging.
Half acht ontbijt en half negen vertrek met pickup en de kano's. We rijden de grens over en worden 20 km van onze campsite gedropt. Een gids begeleidt ons bij het kanoën over de Prange River terug naar onze campsite. Enkele 'watervalletjes/stroomversnellingen' zorgen voor spanning en hilariteit. Even voor half een zijn we terug en het is mooi geweest.
Onze fietsen zijn allen van de truck gehaald en worden vandaag schoon gemaakt. Ook de truck wordt door Muno grondig ontstoft. De kisten met kookgerei, borden,mokken, bestek moeten er ook aan geloven. Zelf hebben we de koffer leeggehaald en zo goed als mogelijk schoongemaakt. Thuis kan werkelijk alles in een sopje.
Vanaf nu is het alleen nog asfalt en geen gravel meer.
Morgen wordt het klimmen, Pascal sprak over 800 m. Inmiddels weten we als de stops bijvoorbeeld 40,30,25,25 zijn is het 'makkelijk' fietsen. Is het 20,20,20,20, dan is er 'iets' aan de hand. Slecht wegdek, klimmen, wind tegen...
Dag 26 Springbok
6.30 ontbijt en 7.30 vertrek. We zijn inmiddels gevorderd en ruimen snel op, dus vertrek 7.15. Afspraak is: 1. stop is 30 km na de grens. Het is fris vanmorgen en ik heb een bodywarmertje aan. We fietsen 12 km op en af tot de eerste slagboom van grens Namibië en stoppen bij het kantoortje. Formulier voor verlaten Namibië invullen en een stempel in het paspoort. We fietsen enkele minuten door Niemandsland en komen bij de slagboom van Zuid Afrika. Op dat moment fietsen we met z'n vieren en ontvangen van meneer de slagboom een papiertje met 4 erop. Hij telt ons 2 keer m.b.v. zijn vingers. Serieus blijven en niet sollen met man in uniform! Verderop afstappen en naar het kantoortje, met z'n vieren. Formulier invullen, mevrouw zoekt naar de stempel van 'Namibië uit' en dan krijg ik mijn stempel in het paspoort. Nog steeds heeft Fred het papiertje met 4 erop in zijn hand. En ja hoor, bij het passeren van de laatste slagboom moeten we het papiertje weer inleveren. Zuid Afrika, here we are. Zoals gezegd, klimmen wij flink. 32 km na de grens stoppen ook wij, de rest van de groep staat er al. Maar de truck is ons nog niet gepasseerd en ook Pascal is er nog niet. We drinken wat, tja en iederen zoekt naar iets te eten in zijn tasje. Na 10 minuten besluiten we als groep verder te fietsen. We zitten buiten bereik van telefoonpalen. Bij 48 km stoppen we weer, verder op een berg staat een zendmast en we hebben bereik. Muno weet ons te vertellen, dat de truck 'dood' is. In de truck zat het tandemkoppel (hun ketting brak net voor vertrek) en een misselijke en zich beroerd voelende medereiziger. Ze waren met de truck 6-7 km gereden en opeens liep de olie eruit. Pascal heeft toen een rondje gebeld, om vervangend vervoer te regelen is toen op de fiets gestapt om ons te bereiken.
We zaten in een gebied waar geen winkeltje of restaurantje was. Na een klein halfuur wachten arriveert Pascal en tovert uit zijn rugzak een twintigtal repen. 'Jullie zullen wel trek hebben' ook heeft hij 3 liter drinken bij zich. Er zit niets anders op, dan tot Steinkopf te fietsen, km 85, daar blijkt een soort wegrestaurantje bij een benzinepomp te zijn. Hij fietst door en gaat alvast de lunch regelen. 'Helaas kan ik nu geen vervoer voor jullie regelen, mocht het niet lukken, steek je duim omhoog en pak een lift.'
Inmiddels zaten we al op hoogte en hadden 700 m geklommen. We fietsen verder op dit 'plateau' echter blijft het 50 m op, 80 m af, 100 m op...zo bereiken we Steinkopf en er staan 2 gedekte tafels. Stapel Tosti's, trossen bananen, dadels, joghurtjes, fris, water en yogidrink. Later komen nog broodjes hamburger met 'frites'. Fritjes hier zijn vette, slappe, grote fritten.
Verder: 'nog 50 km tot Springbok, de weg blijft steigen en dalen. Wie niet wil fietsen, daarvoor regel ik vervoer.' Iedereen besluit om verder te fietsen. De omgeving is mooi, ach en met gematigd klimtempo en vooral met max speed bij het afdalen verliezen we de groep niet geheel uit het oog. Borden met 40,30,20,10 km tot Springbok maken onze vorderingen zichtbaar. Fred blijft 'bij' mij. Opeens Springbok Noord! Nou, 2 afslagen, we pakken Noord en vragen verder de weg naar de Springbok Lodge. Tja, toch nog verder klimmen, om bij het centrum te komen. Bij 136.37 staan we voor de Springbok Lodge. Nog nooit zo'n afstand op een dag afgelegd en ook nog veel geklommen. Voldaan binnen.
Onze kamers in de lodge zijn ruim en de ramen voorzien van tralies. Niks, maar ook werkelijk niks buiten het zicht laten.
Inmiddels zijn ook Muno en de 3 anderen gearriveerd met het busje met aanhanger en tot de nok toe afgeladen. Ze hebben bijna alles van de truck overgepakt. Morgenavond komt een andere truck naar Vanrynsdorp.
Om even voor zessen valt de stroom uit, het is overal pikkedonker. We gaan nog uiteten en tegen halftien is er weer licht. Het blijkt, dat elke stad/dorp 1 week per jaar 2.5 uur 's avonds geen stroom heeft. Energiesparen. Er ontstaat en discussie of dit iets oplevert. Zelf denken we van niet.
Na het eten lekker na bed. Ik zit op bed wat spulletje sneer te leggen en zie een kakkerlak lopen. Toch, net dacht ik ook al iets te zien. Slipper erbij en de kakkerlak kan zo in een plakboek. Fred ligt al in zijn bed. Ach, je voelt het al aankomen, ik sla de dekens open en twee. Uitgegroeide kakkerlakken snellen weg. Grrr...en gescheld en getier., ze zijn onvindbaar en ze ZIJN er wel. Ik pak mijn matras en leg die in de badkamer, daar zie ik nl. geen kieren. De deur wil niet dicht. Toen heb ik al zichtbare kieren van het bed dichtgepropt met WC papier, ben onder het laken gaan liggen en heb het laken onder mijn lijf 'samen laten komen' zodat er tot schouderhoogte geen kieren zijn. Op hoop van zegen. Toch goed geslapen.
Dag 27 Vanrhynsdorp
Vandaag blijft het klimmen dalen, stops 40,25,25 en het worden 95 km. gisteren hadden we voor het eerst sluierwolken en dat veraangenaamde de rit. De hemel is blauw en het wordt al gauw warm. Na 95 km arriveren wij met afstand als laatsten bij de lunch. We hebben alle tijd. De fietsen moeten bovenop de aanhanger worden geladen, de bagage erbij en met z'n allen in de Toyotabus. Even later komt nog een tweede bus, waarin alle campeerspullen zitten en nog eens 3 fietsen worden geladen. Nog 170 km te rijden naar Vanrhynsdorp.
Omdat we nog steeds in de bus zitten, vertel ik nog even door. Bij de Fish River Canyon spraken we 2 Nederlanders met fietstassen op hun fietsen. Dit koppel fietst in 4 weken van Vic Falls naar Capetown! Hun route loopt directer. Hun dagafstanden liggen tussen 120-140 km. Ook over dat Karrepad met bagage op de fiets! Het zijn lange fietsdagen, 6.30 - 17.30. Wat een opgave. Ze overnachten in 'Hotels'. De grote afstanden maken het lastig voor hen. Ze vinden wel steeds een slaapplek, maar eten is lastig. Onderweg is er vaak helemaal niets, wat inhoudt, dat je p.p. zeker 4-5 l. water bij je hebt en vooruit moet denken. Op de landkaart staan soms plaatsnamen, maar dat zijn dan maar een paar huizen en verder niks. Gevaarlijk is het niet echt, zolang je maar uit de buurt van de olifanten (Zimbabwe/Botswana) blijft. In de wildparken mag je niet fietsen.
Zo, we zijn nu in Vanrhynsdorp op de camping. Tent staat, shirtje gewassen en zelfs wifi. Ik zit hier voorbij de camping op de witte stoel, daar is ontvangst.
Groet Renate en Fred