bounty eiland nu dichtbij

Vanddag zijn we dan eindelijk in Mersing, van waar uit morgen de speedboot naar Pulau Besar gaat. Daar heb ik een nobele herberg geboekt 4 tot 5*.
Maar terug in de tijd naar Jerantut. Na het leuke babbeltje met die "thaiboy" hebben we nog uitgebreid geluncht bij de organisatie van alle tours. Ze hebben het hier goed voor elkaar. Op toeristische plaatsen is altijd een hotel dat als draaischrijf fungeert. Daar komen en vertrekken alle bussen; bussen naar uitjes en de luxe bussen naar Singapore, Kuala Lumpur of Kota Bharu. Die dag hadden we een korte etappe, maar 27km naar Tekam Resort. Resort met zwembad. We waren helaas enig gast. Toen we vertelden dat we wilden eten in het resort -volgende plaats 15km- moest de kok gebeld worden. Ik heb gezegd dat ik vegetarisch eet en dat hij maar iets op de kaart moest uitzoeken voor mij. No meat no fish; hij straalt en zegt: chicken! No, no meat, no fish no chicken. Die jongen knikte beleefd en 15 minuten later kwam waarempel voor het eerst in Maleisie ons eten gelijktijdig aan. Mooi opgemaakt vind ik iets wat op een in deeg gebakken kippepoot lijkt en bij nadere inspectie is mijn rijstbal ruimschoots gevuld met garnalen. Ik heb hem het eten weer overhandigd, mijn mantra: no meat, no fish no chicken herhaald en 10 minuten later had ik dus wel iets vegetarisch.
We hebben voet bij stuk gehouden met betrekking tot ontbijt en hadden idd om half acht ontbijt. Alles was nog donker, maar binnen 10 minuten was er ontbijt op tafel, de scrambled eggs werden ergens anders vandaan gehaald. Normaal worden de hotels ook veel door locals bezocht, maar nu met de Ramadan blijven deze gasten uit. Volgende dag hadden we een lange rit voor de boeg; naar Lake Chini. Mooie route langs palmolieplantages, ruberplantages, kleine weggetjes door de jungle, aapjes steken over. Gewoon mooi om te zien. De stalletjes onderweg blijven ook hier dicht, want de locals komen niet eten en dan loont het niet om de zaak open te doen. Inmiddels kopen we de avond ervoor brood, water, ananas en papaya. Verder hebben we een pot pindakaas (erg lekker de maleisische pindakaas) en een pot jam. Ook de sapjes in de pakjes zijn heerlijk. Dus aan eten komen we, maar het is niet gezellig onderweg. Doordat het leven nu niet echt op straat achter de stalletjes plaatsvindt, is het stil en we missen het kijkvertier. Op een gegeven moment heb ik die palmolioeplantages ook gezien en verder hebben die mooie binnenweggetjes niets te bieden. Wat ons denk ik nog het meest opbreekt is die hitte, gemiddeld zitten we gemiddeld op ruim 33gr. en een hoge luchtvochtigheid. we merken direct verschil als wolken voor de zon schuiven. Helaas! komt dat niet vaak voor. Tot nu toe elke dag volop zon, een keer 's avonds een flinke regenbui gehad. Maleisie heft veel water en mag daarom blij zijn, alles groeit hier goed. Om naar het Resort van Lake Chini te komen, hebben we een boot moeten chateren. Dat stond goed beschreven in ons routeboekje. Echter denk ik dat er iemand al bij de bootsman aan de bel trekt als er fietsers komen. De rit duurde ruim een half uur en was leuk. Zelfs een sluisje kwam te pas. Het Lake Chini Resort, nobele herberg,maar ook nu waren we met een ander NL stel de enige slapende gasten. Wel hadden ze, zoals in de meest hotels 's avonds een Ramadan buffet. Voor die van jullie die werkelijk alles lusten en waar walhalla. Achter de balie van dat Resort zaten 2 Thaiboys. Ik maak eerst een babbeltje en vraag of er andere toeristen zijn. Dan weet ik dat er bijna niemand in het hotel zit en dan komt de vraag: What's your special price for me? Deze jongen kwam niet bij van het lachen toen ik dat vroeg en keek mij met grote ogen aan. "Honey, nobody is here, it's low season..." Nu lachten ze met z'n beiden. De baas werd gebeld. De prijs werd op 120 MR MET ontbijt vastgelegd. Het begon te stortbuien, het ander NL stel met kinderen kwam erbij, die jongens waren geinteresseerd in de fietsen en vroegen wat dat woog. Nou kom en til die handel maar op aan het zadel. Beiden deden pogingen, het zadel boog iets op, de achterkant kwam geen centimeter omhoog. Weer gegiechel en Oh no, that's amaziiiiiing....
Die avond had ik bedacht om pannekoeken te eten, geen rijst en groente. Maar in het hele hotel waren alleen jonge kinderen aan het werk. Hooguit 17 - 18 jaar. Het buffet stond klaar, maar pannekoeken, no she is learning en didn't learn to make pancakes...
Volgende ochtend op tijd weg naar Pekan. We hadden die avond ervoor al links en rechts wat hotels gebeld. We wilden graag 2 dagen strand. Het ene hotel had wel ruimte, maar geen eten, het is Ramadan en de keuken wordt verbouwd. De dichtsbijzijnde eetgelegenheid was 5 kilometer verder op. Het andere hotel is gesloten. En ga maar zo door. We zaten iewat te zuidelijk voor de echte strandlocaties waar de toeristen kwamen. Mijn idee was om dan niet naar Pekan te fietsen maar een ommetje naar het Noorden, naar Kuantan. Dat hebben we dan ook gedaan en een kamer in het Hyatt (*****) geboekt. 2 dagen LUXE. Mooie kamer met goed linnen op de grote bedden. Zwembaden, zee en strandbedjes met een matras van wel 5 cm dik... Een giga ontbijtbuffet, 's avonds een even giga Ramadan buffet en ze hadden nog een trattoria im Hause. Verder op de Mac en de FCK. We hebben daar 2 nachten geslapen en voor onze begrippen was het zeer gunstig geprijsd; met al ons eten en drankjes erbij kosten die 2 Relaxdagen ons 200 euro. Elke cent waard!!! De bagage werd zelfs van de kamer gehaald, de jongen wilde mijn fietstassen erop doen, maar daar h eb ik voor bedankt toen ik zag hoe hij dat wilde doen. Wel, 2 dagen nederigheid en dienstbaarheid vind ik genoeg. Daarmee blijf ik toch moete hebben. Maar spreken allen redelijk Engels en het is gezellig kletsen.
De volgende ochtend zijn we vroeg (7.30) weg, ontbijt begon daar al om 6.15. Die dag zijn we dan nog tot Pekan gefietst. Daar hadden we een hotel gevonden dat open was en ontbijt had. Het andere hotel zei gewoon dat ze fully booked waren; geen kip te bekennen! De weg ging langs de zee en we zagen met grote regelmaat apen de weg oversteken. Links in de sloot lag een dode waterbuffel op zijn rug met 4 poten in de lucht. Aangereden? Verder ligt er aardig wat geplet op straat, hagedissen in verschillende maten, slangen en voor onze ogen werd een jong aapje dood gereden. Het groepje zagen we al rechts aan de weg donderjagen. Een aantal stak over en de rest wachtte netjes. Een dombo liep toch nog de weg op, de auto week zover mogelijk uit (wij kwamen er ook aan) maar die aap liep ook verder naar links en verdween onder de auto. Hij bewoog niet meer.
Onderweg hebben we thee kunnen kopen bij een leuke jonge vrouw. Wel moslim, maar thuis niet gesluierd. Ze heeft vroeger in Kuantan in het Swiss Garden gewerkt, gezeellig mee kletst. De thee schonk ze ons als welcome. Lief.
Verder door naar Kuala Rompin. Niets te beleven in dat dorp. We hebben in een hotel aan het strand geslapen en daar ook 's avonds gegeten met de locals die gebruik maakten van het Ramadan buffet. Zelfs meisjes van 3/4 jaar hebben al zo'n kapje op. Ziet er wel schattig uit,... Vanmorgen hebben we eerst op een grotere weg gefietst en later op een mooi landweggetje naar Mersing. Voor het eerst hebben we geschuild vanwege een hoosbui. 15 minuten. Koelt daardoor even af. Nu zitten we in het Havanita Inn, daar blijven ook onze fietsen staan en morgen naar Besar (Asianea Resort) Volgens de gids is hier in Mersing een Zwitser die een uitstekend italiaans restaurantje heeft. Ik mis gewoon het italianse eten, voor mij echt het lekkerste eten wat er is. Ik weet niet of hte nog gaat lukken met die ansichtskaarten. Ik heb er 4 vanuit Cameron Highlands verstuurd, daarna ben ik geen kaarten meer tegengekomen.. We fietsen ook werkelijk door een rimboe soms, kan me voorstellen dat daar niemand een kaart wil versturen. :-)
lieve groet Fred en Renate