Twente is óók mooi

Dag 3 21 mei‘25 Haaksbergen 73 km

We hebben nog wat staan praten, de hospita en ik. Ik vroeg haar wat zij vroeger had gedaan. Wat niet? Afgestudeerd internationale rechten. Gewerkt in zeer verschillende functies in London, San Francisco, Afrika, en de rest ben ik nu weer kwijt. Met haar ex had zij later een melkveehouderij en de koeien waren haar passie. Het hele huis hangt en staat vol met koeien. Ook heeft zij bij het waterschap gewerkt. In Benin is zij een project gestart voor watervoorziening, en met succes. Een buurland heeft haar nu ook gevraagd. Zij werkt samen met de wilde ganzen.

De volgende dag geeft zij voorlichting over grondwater reinigen op een school, de kinderen mogen dat oefenen.

Ze kwam nog even naar mij toe. ‘Ontbijt zet ik onder de afkapping, je moet buitenom lopen, want ik doe de kamerdeur op slot. Met jou alleen had ik die open gelaten, maar die 2 anderen, hmm dat durf ik niet.

De volgende ochtend hadden de 2 mannen al ontbeten toen ik tegen halfnegen naar beneden kwam. Het ontbijt stond al vóór halfacht klaar. Koffie en thee waren lauw geworden en ik heb alles opgegeten op een plakje kaas na.

Om halftien vertrek ik en voel al direct ‘het is fris en het gaat niet meezitten’. De wind heeft ook toegenomen en gevoelsmatig heb ik hem altijd op de kop. Ik fiets Ootmarsum in, druk, en bij een leuk tentje stop ik. Koffie en een plak krentenwegge met roomboter gaat er makkelijk in. En een tweede kop koffie ook. Zo, daar knap ik van op. Het landschap is weer anders, grote akkers en bossen. Ook hier grote landgoederen. Bij een bruggetje fiets ik fout, de navigatie is soms traag en ik draai de fiets. Op de bankjes zit een koppel, wandelschoenen aan, rugzak en twee honden. We praten en praten, ik ga zitten en broodje eten en we kletsen zeker een uur. Beiden hebben in diverse landen gewoond en gewerkt. Hij was bankier, werkt nu niet meer. Ze hebben een tweede huis in Frankrijk i.v.m. vrijstelling van belasting x. Heb je in NL twee huizen, dan mag je flink extra betalen. Hij legt het een en ander uit. Ik vraag hem ‘wie is nou betrouwbaar voor advies mbt vermogen?’ Google naar een financieel adviseur, een eenmansbedrijf, daar zitten geen overkoepelende belangen. Hij weet te vertellen, dat die mega landgoederen van textielbaronnen zijn. Echt, het was een heel interessant gesprek.

Ik fiets verder, de wind is verder aangetrokken. Vervelend op de open vlaktes. De dagafstand is ca 95 km en ik kijk op Komootwaar ik kan smokkelen. Ik snijd twee keer lussen af en kom tegen 17 uur in Haaksbergen an. Adres heb ik gauw gevonden. Mevrouw laat mij direct de slaapkamer zien, geeft uitleg over het gebruik van de badkamer en gaat met de traplift naar beneden.

Ik douche, doe een wasje en kijk waar ik ga eten.

Beneden vraagt zij aan mij of ik weet hoe je asperges klaarmaakt. Ik leg het uit en zie de tafel gedekt voor twee. Oei, dat gaat net goed, was vergeten dat zij graag met de gasten eet. Dacht nl. dat nr 1 dat zou doen en omdat ik daar weg ben gegaan, heb ik dat gemist.

Deze mevrouw is achtentachtig jaar! Wil max 2 x per week fietsers, die eten dan mee en ‘dat vind ik gezellig, want ik eet altijd alleen.’

Ik stel wat vragen -daar ben ik ook écht goed in [e-1f609]- en zij vertelt veel. Vóór de oorlog geboren, kweekschool gedaan, ontslagen toen zij zwanger werd, 3 zoons, x klein- en achterkleinkinderen. Een zoon had ADHD, maar toen was er geen behandeling en hij leed. Op een dag kwam hij naar haar toe en zei, mama dit is de laatste keer dat we elkaar zien. Ik mag euthanasie. Dit moet na 2002 geweest zijn. Haar man is in 2002 aan longkanker overleden en zij vertelde dat zij alleen was.

Ik mocht niet helpen met opruimen en ben toen naar de Jumbo gelopen om wat voor morgen te halen en een gin-tonic. Toen ik weer terug was bood zij thee en het ‘nieuws kijken’ aan. Met haar 88 doet zij vrijwilligerswerk, de voedselbank, kledingbank en koffie-schenken bij de kerk en max 2x per week gasten. ‘Ik moet toch voor wat afleiding zorgen, anders ben ik maar alleen.’ Ze is heel kwiek en toch vraagt zij 4x of er zout bij de asperges moet.

Ontbijt is morgen om halfnegen en nee, ik hoef geen vleeswaren, ‘dan laat ik ze in de vriezer’. Ook zij is zeker kleurrijk.

Weliswaar ben ik niet in de bergen, maar de leuke ontmoetingen geven een extra tintje aan deze fietsreis.

Moet alleen nog bedenken hoe ik het fix met de regendagen die aankomen.

Nu tandenpoetsen en welterusten