Dag 1, de kop is eraf

Dag 119 meiCoevorden74 km

Het is altijd even weer wennen. Huis: check-alles ingepakt? En fietsen. De km’s rollen makkelijk weg, de route Winschoten - Onstwedde - Mussel - Valthermond is mij bekend. Mooi is het stuk naar Emmen door de bossen. Erm - Dalen- Coevorden is nieuw. Er staan statige huizen op grote percelen en er zijn veel paarden. In Dalen is er eindelijk een mogelijkheid voor koffie. Knus plaatsje.

Ik bel met de vrouw van mijn ‘vrienden op de fiets adres’ en vraag vanaf wanneer ik welkom ben. Zij is nog aan ‘t boodschappen, maar haar zus vangt mij op. Ik fiets naar het adres, vraag aan iemand of dat Bentheimerstraat 26 is. Het is een winkel met dameskleding, niet mijn smaak. De zus helpt de fietstassen naar binnen dragen, biedt wat te drinken aan. Nee, ik wil graag eerst naar mijn kamer. Dat kan niet, zij weet niet welke kamer, er zijn nog andere gasten. Ik loop door het centrum, zit verder te wachten en na dik een uur vraag ik of zij haar zus wil bellen en vragen welke kamer. Dat deed zij en ik kon verder in de tuin wachten. Ik loop door de keuken, het stinkt…naar rook.

Na een half uur komt een Mercedes aan, mevrouw stapt uit. Druk pratenden gebarend en komt uiteindelijk bij mij zitten en steekt de eerste sigaret op. Na 20 minuten vraag ik haar om mijn kamer. Blijken er 3 bedden te zijn, en nog 2 andere dames te slapen! No way! Ik leg uit, dat ik alleen wil slapen en geen kamer deel en dat ik dan nu verder ga. ‘Nee, dan slaap ik er en jij kunt mijn kamer nemen. Okay prima. Zij praat verder en ik denk, jeetje moet ik met haar samen eten. Ze heeft eenvervelende manier van verhalen. Ik vraag, inmiddels 16:45 om mijn kamer.

De schoenen moeten uit, mijn fietstassen neemt zij met een nat doeke af, de tassen mag ik niet op de vloer boven zetten, dat beschadigt de vloer. Dus ik loop door naar de aangewezen kamer.

2 kamers verbonden door een open deur.

‘Is dit alles voor mij?’‘Ja, deze kamer en in deze slaap ik.’

Ik ben boos en ijzig. ‘Ik heb toch duidelijk gezegd dat ik alleen wil slapen, daar is geen deur. Ik ga nu weg! Ik pak mijn fietstassen, zet ze nog eens op DIE vloer, zet alles weer op de fiets. ‘Echt, dit is niet te geloven. Zit bijna 2,5 uur te wachten tot ik de kamer mag zien, heb duidelijk gezegd dat ik de kamer niet ga delen en nu dit!

Die, die mij kennen, weten hoe ik dan kijk. Een vuurspuwende dodelijke blik.

Ik fiets weg en denk waar nu 17:00 nog heen. Google vertelt mij dat een Fletcher Hotel vlakbij is en met € 105 het goedkoopste in d3 buurt.

Ik fiets erheen, kamer vrij, € 130 mét ontbijt en alle toeslagen. De kamer is mooi!

Ik douche en google naar restaurants en besluit ook daar te eten.

Ik kies voor de zeewolf ‘korst van salami en amandel/ 2 bereidingen van venkel gestoomd en schuim, astina cress.

Het grote bord wordt voor mij neer gezet. ‘Is dit de hele maaltijd?’ Ja, of had u er frietjes bij gewild?Nee, dankjewel.

Die zag ik al op de kaart staan, boerenfriet met mayo € 6,50.

De maaltijd kon ik makkelijk op, dus dan weet je dat het muizenhapjes waren. De venkel waren een 6-8 blaadjes onder de vis.

De moed was me al in de schoenen gezakt nav de-vrienden-op-de -fiets-mevrouw, weer opgekrikt door die mooie kamer, voor € 130 mét ontbijt mag dat óók wel! Het muizenhapje was overpriced, wel lekker.

Dus zo loop ik naar de AH en koop daar nog een heerlijk toetje, die beginnen hier bij € 9,50.

Streep eronder, morgen een nieuwe dag.

Heb de andere geboekte adressen gebeld en daar slaap ik alleen op de kamer, natuurlijk slaapt u alleen op een kamer. Alleen de douche deelt u. Dat is ook dat wat ik verwachtte.

Fijne avond, een enerverende dag

Renate