Een van de mooiste fietsroutes van Europa…

Dag 1131 augustus75 km

ReichramingGasthof Ortbauerngut

Bleek ik de enige hotelgast te zijn. Na het ontbijt om 10 uur vertrokken. De route is nu zo anders dan gisteren. Kleine weg, 1 auto breed, slingert mooi door het open landschap. De eerste bergen doemen op. Tegen halftwaalf in Reichraming, heel klein plaatsje. De baas geeft me de kamersleutel, ik zet de tassen neer, eet en drink wat en vertrek een uur later voor de Hintergebirgsrunde 45,6 km. Het eerste stuk gaat over een kleine geasfalteerde weg. Na 8 km gaat het rechts af auf eine Schotterstrasse licht stijgend, rechts de Grosser Bach links de beboste berg. Ruig. Km 15 is de Grosse Klaushütte. Daar eet en drink ik wat. Komt een koppel omhoog: “man kann nicht weiter fahren, es is abgeschlossen”

Het andere stel wat er zit kijkt ook vreemd op, de Hüttenwirt zegt er niets over gehoord te hebben. ‘Nein, da steht ein Schild’

Ik vraag Google: gibt es heute Probleme auf der Hintergebirgsrunde, Kalkalpen? Outdooractive meldt dat er vanaf 29.8 een traject ivm boswerkzaamheden is afgesloten. De Hüttenwirt: ‘wo liest du das?’ Hij is terecht verbolgen dat bosbeheer hem niet heeft geïnformeerd.

Ik besluit polshoogte nemen. Idd afgesloten en Umleitung. Die Umleitung fiets ik 15 minuten omhoog, leem en drek en ik draai. Sta beneden te bedenken wat nu, komt er een auto aan. Hij leest het bord en besluit: ‘ich fahre!’ Het dialect is hier heel heftig. De snelheid ligt hoog en ik versta echt niks.

Ach, ik fiets er ook maar naar toe. De automobilist komt me weer tegemoet, ‘Abgeschlossen’. ‘Auch für Radfahrer?’ Hij denkt van ja. Ik fiets de afzetting en zie een grote boom schuin over de weg. De bosarbeider zwaait van kom maar. Ik fiets onder de touwen door en mag gewoon door. Afstappen, fiets schuin en er onder dor, later nog eens onder de afzetting door.

Hier ben ik echt alleen. Het is een diepe kloof, meter of 100 breed met een Schotterstrasse. Het ziet er ruig en woest uit. Ik fiets door tunnels die uit de rots zijn gehouwen. Het is op vogelgeluiden naar stil. De accu springt van 4 naar 3 streepjes bij het begin van de klim naar de Hirschkogelsattel 882m. Flink klimmen, ik besluit zuinig te ondersteunen, want hier valt niets te laden. En het blijft maar omhoog gaan. Als ik boven ben heb ik nog steeds 3 streepjes. Mij komen 2 fietsers tegemoet, hij duwt omdat de accu bijna leeg is. Zij zijn verbaasd mij te zien. Zij hebben dus die Umleitung gefietst und moeten nog naar een of andere Alm. Ondertussen zit ik op km 33 vd rondrit.

De omgeving blijft indrukwekkend. In deze bossen kun je gewoon verdwijnen, diep, groen en donker. Maar om dit als een van de mooiste fietsroutes van Europa te kwalificeren, nee.

De zon laat zich ook zien en de afdeling naar de splitsing is komfortabel. Op dat stuk zijn er ook bewoonde huizen. Ein Haus im Grünen. Als ik weer op de geasfalteerde weg fiets, dan moet ik glimlachen. Zo, dat heb je mooi gedaan, avontuur.

In Reichraming is zelfs een Café, wat lekkers en koffie in het namiddagszonnetje gaat er goed in. In de plaatselijke Spar koop ik nog een zakje met Mozartkugeln.

In mijn herberg is het al druk, het is de dorpskroeg van dit kleine dorpje. Wasje doen, douchen en kijken wat morgen. Vind ik de kamersleutel van het hotel in Steyr in mijn spullen! Nog nooit gebeurd. De baas hier heeft mij wat spullen gegeven zodat de sleutel kan versturen. Hotel heeft zich nog niet gemeld.

Het hotel voor morgen geboekt en aanvraag gedaan voor za en zo in Wörschach, 90 km voor het einde van de Ennsradweg, bij Flachau.

Het eten was goed en er is veel vermaak.

Alweer welterusten