Dolomiti

Cavalese 7 september ?km

Vannacht heeft het gehoosd in Trento en daardoor zijn de beloofde buien bijna op. We fietsen met een beetje druilerig weer weg. Eerst volgen we de route tot iets ten noorden van Trento en pakken de SS 12 naar Lavis. Daar gaan we verder op de SS 612 tot Cembra. We klimmen flink. Met de e-bike halen we de klimmen terug naar 4-5%, variërend met tour en sport. Bij meer dan 10% is turbo aan de beurt. Uiteraard zou je alles heel soepel met turbo kunnen fietsen, maar dan is de accu zo leeg. Verderop in Faver begint het te regenen, we hebben 30 km op de teller, tijd voor koffie en ook bijladen. Na een halfuur is het droog en we fietsen verder. Even buiten Faver gaat het hozen en dat voor langere tijd. We fietsen terug naar het eerste de beste café en worden hartelijk ontvangen. Fietsen mogen onderdak, de accu maar weer aan de lader, wifi, cappuccino en na 3/4 is het droog. 

De route is mooi. Flinke bergen, groot vallei, vergezichten, prachtig. Hier is fietsen zo mooi. Fietsen, niet iedereen is er van gecharmeerd. In Aviano sprak ik bij vertrek een man met twee zonen (10-12jr.) leuke stoere jongens die bij het ontbijt aten als of ze dagen geen eten hadden gehad. Ik vertel wat we gaan doen en over de route. Zijn gezicht betrekt, de stoere jongens kijken ontzet: oh my goodness, what worse. 

  Fietsen is de pedalen rondtrappen, zich bijna geruisloos voortbewegen, tempo zelf bepalen, rondkijken, landschap voorbij laten trekken, stoppen wanneer je wilt, uitzicht genieten, op zo’n dag is de afstand meestal van tevoren bepaald, ontstaat het vrijzijn van tijd, wellicht omdat je weet, dat de afstand te doen is, is ook eenvoud, gewoon voortbewegen en genieten. Wel, wel verhoogt geoefendheid de vreugde. Net als bij hardlopen is het hebben van een basisconditie de sleutel tot plezier. Maar geldt dat niet voor alle conditiesporten, eerst even door een dal en dan...

In Castello Molina schuilen we nog een keer en een halfuur later fietsen we de laatste km’s tot Cavalese. Al met al op en af. Ten zuiden van Cavalese (1000m) liggen een aantal skiliften. Het gebied is niet direct aangesloten bij Dolomiti superski. We moeten even moeite doen om B&B Seppi te vinden. Aardige mensen, gezin heeft tot enkele jaren geleden als skileraren gewerkt. De dochter leidt de skischool in Cavalese. Zij helpt ons met het reserveren van de komende overnachting. Refugio Carlo Valentini op de Passo Sella (2218m) telefonisch zo goed als onbereikbaar. Uiteindelijk lukt het om voor morgenavond te resereveren. Deze Refuge ligt aan de voet van de Langkofelgruppe met o.a. Langkofel (3181m) en Plattkofel (2964m) en nog 5 andere bergtoppen. 

Het gebied ken ik al lang. In 1972 ben ik met mijn ouders in Pufels bij Ortisei geweest en heb er veel gewandeld. Ook heb ik toen de Plattkofel met mijn vader beklommen. Later in 1978 hebben Fred en ik elkaar in dat gebied bij het skiën leren kennen. De Langkofelscharte was toen een pikzwarte afdaling en behoorde tot de ‘moet je gedaan hebben’. Deze afdaling is sinds jaren gesloten. 

Genoeg reden om daar te slapen.

Passo Sella 8 september 53 km

Vanmorgen zitten we weer om halfnegen op de fiets. De zon schijnt en het is nog koud. Ook dit is weer een mooie route, bergen, valleien, groene weiden, riviertje...onderweg zien we een groep rolskiërs en vele mountainbikers. De fietsers op tourfietsen komen ons tegemoet. Je kunt van Canazei afdalen naar Cavalese en daar de fiets inleveren en met de bus terug. Tegen 12 uur zijn we in Canazei. Mooi dorp, ook in de zomer veel te doen. Bij de gondel staat een mooi bankje in de zon en is er een stopcontact. Daar vermaken we ons kleine 2 uur. Tegenover staat een feesttent, het is groot feest dit weekend. Het geheel heeft veel weg van het oktoberfeest. We worden vermaakt met jodelmuziek en meer.

Tegen 13.45 zitten de accu’s op ruim 80% en we beginnen met fietsen richting Passo Sella en Passo Pordoi. Na 10 km is de splitsing en we fietsen naar Passo Sella. Om ons heen grote bergen, het Sellamassief, de Piz Boë en verder in de verte de Marmolada. Het klimmen gaat eerst met tour en af en toe even sport. De hellingspercentage blijven max. op 10%. Wel zijn er motorrijders, die deze straat als racebaan zien net als sommige sportauto’s. We horen ze al in de verte ronken. En na 1.5 uur zijn we boven. De refuge is even van de weg af en heeft meer weg van een mooi hotel. Na wassen en douchen zitten we op het terras. En ja, de kers op de taart...

Er zijn marmotten!!! Geweldig https://de.m.wikipedia.org/wiki/Alpenmurmeltier ik doe even de Duitse link erbij, wordt veel meer over de marmot verteld. Ik loop een stuk over de weides, zorg helaas voor onrust in het gebied, de marmotten fluiten (waarschuwen elkaar) en her en der staan de marmotten recht op. Het is nog warm en ik heb een marmot in het vizier. Ik ben 15 m van de marmot verwijderd en langzaam ‘rob’ ik er naar toe. Uiteindelijk lig ik oog in oog met de marmot op 1,50 m afstand. We kijken elkaar aan en ik maak veel foto’s. Het geluid op de camera staat uit, dus er is geen ‘klik’ te horen. De marmot kijkt gewillig in de lens en ik vermaak me zeker een half uur met de marmot en geniet van zijn welwillendheid mij zo nabij te laten komen. En zo uit het niets heeft die er genoeg van en duikt het hol in. 

De zon gaat onder, de bergen schijnen iets op. Tijd om te eten. Het eten was echt verrassend goed hier en nu is het bedtijd. De route voor morgen is weer eens aangepast. Het weer blijft goed en daarom nog een rondje ‘passen’ in de Dolomiten.

Marebbe (Kroonplatz) 9 september 92 km

Ik ben al even na zeven uur wakker, pak een jas, fototoestel en verrekijker en ga naar buiten. Het is koud, de zon komt net links van de Sella-Gruppe omhoog en schijnt de Langkofelgruppe achter de Refuge aan. Prachtig.

Tegen 7:45 zitten we aan het ontbijt. Er zijn nog ~20 andere gasten. Een groepje klimmers, die vandaag ‘die Überquerung der Geislerspitze’ doen. Anderen gaan een rondje Langkofelgruppe doen en beklimmen de Plattkofel ‘even’. Zij hebben 7 dagen gelopen via verschillende bergkammen en -toppen. Morgen lopen zij terug naar de Seiseralm en verblijven nog een weekje in een hotel. 

Wij zitten om 9 uur op de fiets, warm ingepakt. Eerst dalen we tot 1800 m. Hier gaan wij rechts af naar Passo Gardena (2136m). Het klimt gematigd en we zijn er al snel. We dalen nu af naar Colfosco (1324m) en Corvara (1568m) We herkennen pistes die we geskied hebben. In de super kopen we brood en eten het buiten op. Daar laden we ook even bij, ondanks dat we beiden nog 5 streepjes op de fietscomputer hebben. We fietsen over Passo Compolongo (1875m) en dalen af naar Arabba (1602m). Daarmee fietsen we bijna rond om de Sella Gruppe, wat ook ‘s winters een must do is, de Sella Ronda. De Dolomiten laten zich van haar mooiste kant zien. Topweer. Traumhaft schön.

In Arabba volgen we de borden ‘Passo Falzarego (2105m) / Cortina d’ Ampezzo. We fietsen langs een heel diep vallei. Links van ons hoge bergen en rechts van de staat gaat het honderden meters naar beneden. En in de verte glinstert de Marmolada gletscher. We klimmen tot 1900 m en houden daar lunchpauze 2. Het valt op, dat mijn accu ook vandaag ‘weer’ voller is dan die van Fred. We bereiken tegen halftwee de Falzarego en er is veel drukte. Het ligt aan de ‘Grosse Dolomitenstrasse’ tussen Cortina d’ Ampezzo en Arabba. Na wat rondgekeken te hebben gaan we nu naar de Passo di Valparolla (2179m). Daar gaat ook de gondel omhoog naar de Lagazuoi (2757m) waar een prachtige berghut staat. Daar heb ik begin 2000 met mijn skimaatje Jannie geslapen tijdens een Dolomiten skitour. Van daaruit maak je een van de mooiste afdalingen in de Dolomiten!

We dalen nu af tot Cassiano (1537m) en houden een koffiepauze. Fred heeft nog maar 4-5 km op eco op de fietscomputer staan en dat wordt krap om tot onze huidige overnachting te fietsen. Daarom laden we een half uur bij. We dalen verder af door de kloof via Badia Abtei richting Brunico. Bij Longega slaan we rechts af richting Marebbe, wat weer 150 m hoger ligt. Dit dorp is aangesloten aan het skigebied van de Kroonplatz. Zonder bijladen was het voor Fred duwen geworden. Tegen 17.30 staan we voor ons B&B. Wat een een gave dag. Voor mij is zo’n fietsdag het absolute hoogtepunt. Ik vind de bergen zó mooi!

Wel te rusten

Fred & Renate