Op weg naar huis

8 dec 2017 Paro
Vanmorgen 4.30 op en naar het vliegveld(je). Zeer nauwkeurige controle en check in. Het vliegtuig(je) is een Druk Air met 2 propellers. Plaats voor 44 personen. We hebben een raamplaats aan de rechter zijde.
Op de korte start/landingsbaan is het even zo hard als mogelijk ‘gassen’ en dan recht omhoog. Na 10 minuten hebben we genoeg hoogte om de Himalaya te zien. Rechts van ons de 8500+ers. Later horen wij,dat we de Everest zagen. Een geweldig ‘goodbye Bhutan’. Dit vind ik keer op keer een emotioneel moment, zo waanzinnig mooi is dat.
Even later verschijnt de Indiase bergketen
In Thimphu, 2 dagen geleden, hadden we geluncht en tegenover dat restaurant was een Italiaanse koffiebar. Een piepjong, beeldschoon meisje hielp mij en vroeg naar de reis en wat ik mooi vond. Ik vertelde haar, dat de Himalaya toch wel erg mooi was en me zeer raakte. Ze keek me aan en straalde: ‘mam, that’s happiness’. En verder ging ze met de cappuccino aan het werk.
Het is de natuur die raakt en het maakt echt niet uit waar. Of het nou het vergezicht bij Nieuwstatenzijl over het wad is, de zandduinen in Namibië, een bospad achter Sellingen, de gletschers van de Mt. Blanc... de verwondering over de natuur die er gewoon is. Nu beken ik dat verre oorden er wel iets aan toevoegen. Mijn mind heeft zich voorstellingen gemaakt, er ontstaat een verheugen en dan is het er. Alles wat anders is, dan het normaal dagelijkse beeld krijgt iets exotischs. Ook de Himalaya. Dit fenomeen maakt reizen zo mooi en doet naar reizen verlangen. In het Duits las ik een mooie spreuk: Reisen ist die gesündeste Sucht.
Voor elke reisfreak is het boek ‘wie (niet) reist is gek’ een aanrader. De schrijver, een hoogleraar Psychologie, verwoord het uitstekend. Wat een bofkont, zo een baan en zo veel op reis!
Nog even over het boeddhisme. De gids reinigde zich in elke tempel van de 5 ‘zonden/gevaren. Hebzucht, haat, jaloezie, domheid en trots. Ik vermoed dat met de komst van alle toeristen hebzucht een issue gaat worden. We brengen luxe, comfort, het leven in vanzelfsprekendheden mee. Het zit meer in onze natuur dan in die van de Bhutanezen. De gidsen en de chauffeurs ontmoeten ons, we nodigen ze uit om een drankje mee te doen, geven spullen weg en aan het einde van de reis een fooi. Onze reisorganisatie gaf advies: € 12,— per dag/per groep voor de gids en ook hetzelfde voor de chauffeur. Op de laatste dag ontvangen beide van iedereen een envelop met fooi. Nu valt dat niet te bespreken en het antwoord zal ws ook niet openhartig echt zijn. Welke verwachting is er bij het openen van de envelop? Of is er überhaupt een concrete verwachting? Is er teleurstelling als de envelop mager gevuld is? Mijn vraag is: zijn deze twee echt vrij van verwachtingen, ontvangen zij zonder referentiekader? En ik denk, dat het wel zo was, maar door ons een verschuiving gaat optreden, of is dat westers denken. Mijmeringen, ook rijkdom van een reis in de Druk Air.
Schiet me nog binnen: roken is in Bhutan verboden en er staat een fikse geldstraf op.
Mocht je deze reis overwegen, het is zeker aan te raden ondanks alle ongemakkelijkheden!
Wel, je kunt ook deze reis (Diamir, Duitsland auf den Spuren des Donnerdrachens) als basis nemen en zelf met gids en chauffeur op pad gaan. Dan bespreek je met ‘een’ plaatselijke aanbieder (wij hadden Bhutan Active) je wensroute. En dan, dan maak je er 15-16 dagen van. Dan zijn er ook meer rustmomenten. Het reizen in deze kleine groep was gezellig. De stop over via Calcutta (sinds een aantal jaren Kolkotta) zou ik overslaan. Zo plannen, dat je doorreist naar Guwahati, daar slaapt en dan met gids verder Bhutan in. Binnenkort wil men de toeslag op Oost Bhutan inkorten, $ 250 pp naar $ 185. De wegen zouden per febr. 2018 afgerond zijn. Tja, daar zit zeker een gap... De vroege ochtendvlucht uit Paro werd gekozen vanwege zeer wisselende weersomstandigheden ter plaatse. Daardoor heb je de hele dag de tijd om naar India te vliegen. De hotels in Calcutta behoorden tot de middenklasse, voor de rust zou ik zelf wat luxer boeken. Het eerste hotel was onfris, een airco met een bak rammelende stenen en gewoon niet prettig. Ik heb naar Diamir gemaild, dat we op terugreis niet meer dat hotel wilden. We werden in een ander hotel geplaatst. Net even beter en daardoor ook vannacht beter geslapen. Met oropax uiteraard. En toch hoorde ik (!) dove kwartel nog het aggregaat brommen.
Vanmorgen werden we om 5 uur opgehaald met de bus. Deze gaf 2 keer de geest op, iets met de versnelling. De chauffeur schold de assistent uit, die de boel moest repareren. Bij de 2. keer moest dat arme joch iets met de handen onder in de machinekamer bij elkaar houden, zodat we naar het vliegveld konden rijden. Calcutta is vies en buitengewoon lawaaiig. Iedereen toetert aan een stuk door, schuift zijn auto dwars voor, loopt tussendoor...niet te geloven. Je denkt dit je te kunnen voorstellen wat ik schrijf. Nee, dat kun je niet.
Mijn gezondheid gaat vooruit, de smog van Calcutta doet mij geen goed. Thuis zal ik echt even moeten uithoesten/uitzieken om er helemaal vanaf te komen. Met mijn COPD blijft gewoon het risico op een luchtweginfectie, ook blijf ik in Winschoten. Dusszzz, gewoon naar mijn lieve dokter Willem Baan voor de reisapotheek en verder blijven reizen. Reizen heeft gewoon zijn prijs.
We wachten op de check in, de vlucht is vertraagd, in Dubai hebben we ruim 2 uur tijd.
Fijn weekend en de foto’s plaats ik thuis

Fred en Renate