Heerlijk, het was een mooie tijd

Zondag, dag van afsluiting
Op vrijdag zijn we naar de morning market geweest. Veel fruit, stalletjes met alle tempelbenodigdheden en veel huishoudelijke waar. Altijd leuk om daar doorheen te lopen. De middag hebben we aan het strand gezeten en ik heb me laten overhalen tot een snorkeltocht. Leuke kleine visjes, die om me heen blijven zwemmen.
Op de night market zitten we met een Fransman en 2 priesters aan tafel. De Fransman kwam in ' 94 voor het eerst naar Bali, kwam weer terug, trouwde met de vrouw (priester) en runt nu een chambre de hotel (?) of noem het gewoon een homestay. De andere priester is zijn schoonvader. Dat is leuk om op de night market te eten, altijd een ander iemand naast je.
We zijn op tijd naar bed, de wekker staat 00.45.
Zoals afgesproken haalt ons de chauffeur op en we rijden in ruim 2 uur naar het startpunt voor de trekking. Het is pikkedonker en droog. Een leuke hond loopt met ons mee omhoog. Ik noem hem Mister Batur. Als we hem eten geven, hapt hij heel voorzichtig, zodat hij ons niet bezeert. Als ik een hond zou willen hebben, deze dan. Erg lief.
De gids loopt voorop, stevig tempo, en al snel klimt de weg omhoog. Er moeten flinke stappen worden gezet, net iets te groot voor mij. De hoofdlampjes verlichten het pad, verder is het donker. We zweten en later begint het lichtjes te regenen. Na een uur morren mijn bovenbeenspieren. We pauzeren en bereiken na 2 uur de top. De gids neemt ons mee over de kraterrand. In een holte worden eitjes gelegd en in 25 minuten gaar gekookt. De bananen worden gestoofd. Later serveert hij ons een eitje en broodje gestoofde banaan. Mister Batur is dol op een gekookt ei. Langzaam wordt het licht. We zien het meer, waar we vannacht vertrokken, in de verte Sanur en voor ons staat Agung Gunung, de heilige berg, ruim boven de 3000m. De top ligt in wolken. Op eens is het licht, van licht naar donker duurt misschien 15-20 minuten. Helaas is er geen zonsopgang te zien. De krater is begroeid en er komt stoom uit de grond. Er zijn zo'n 150-200 mensen boven. De gids vertelt ons, dat in het hoofdseizoen de mensen in een lange file omhoog en omlaag lopen. Marketing van Mt. Batur laat sporen van afval achter, jammer.
Even voor 8 uur staan we weer beneden en de chauffeur rijdt ons terug. We schuiven nog bij het ontbijt aan en gaan later naar het strand. In de verte, bij Ubud hangen zwarte wolken en het onweert. We aanschouwen dit zeker een uur. Opeens maken zich wolken los en drijven/vliegen onze kant op. We pakken in en lopen snel naar een restaurantje, nog geen 5 minuten. De sluizen gaan open, de wind stekt op het personeel vliegt heen en weer. Bamboerolgordijnen naar beneden, stoelkussens naar het restaurant (huis). Het rieten dak buiten lekt. Binnen 15 minuten staat alles blank, de afvoer kan dit niet aan. Even later staan er twee lassie's en loempia's op tafel. Het regent heftig, het dak van het restaurant (huis) lekt ook op sommige plekken. De offerschaaltjes drijven en alles is nog steeds kleurrijk. Kenners vertellen, dat er dit jaar veel regen valt in december. Jan en Leontine, dat hebben jullie goed bekeken om in februari te gaan.

Na 1,5 uur regent het minder hard en we vertrekken.
Onze kamer mogen we zondag tot 17 uur houden, hij is niet geboekt. Voordeeltjes van het laagseizoen. In het hotel zitten veel Nederlanders, iedereen heeft gebruikt gemaakt van de stuntprijzen van Vankantiepiraten. Het hotel, Sanur Paradise Plaza is goed en heeft een heerlijk ontbijtbuffet. Een shuttlebus rijdt om het uur een rondje, gemakkelijk. De mensen zijn vriendelijk en wisselen graag dankbarheid uit. De ontbijtdame vertelt mij dat er weer koffie is en straalt, ik bedank mij en straal, zij bedankt weer, omdat zij ziet, dat ze mij blij heeft gemaakt. Alles gebeurt in gelatenheid en vanzelfsprekenheid.
Nog een paar uurtjes genieten van strand,zee en een zonnetje en dan terug naar huis. Heerlijke dagen hier gehad.
Jullie allen fijne feestdagen en een mooi 2017!
Groet Fred en Renate