Wat een geluk...

Vanmorgen, donderdag (al weer) hoorden we bij het ontbijt dat er een verbrandingsceremonie bij het strand wordt gehouden. Dat is dan het voordeel van hotel en collega toeristen.
Gezamenlijk liepen we langs het strand, tot we de plek vonden. Bij een tempelcomplex op een veldje waren zeker 150 mensen, heel veel offerschalen, eten en allen waren zij mooi traditioneel gekleed.
De eerste ceremonie was al afgesloten, het lichaam lag nog te branden tussen bamboestokken. Het vuur wordt door een forse gasbrander opgestookt.
De mensen zitten bijelkaar, kletsen, lachen, maken foto's, eten en als westerling zou ik nooit denken, dat er iemand is verbrand.
Ja, links zien we een stoet aan komen, dames met prachtige offerschalen op hun hoofd, daarna een soort gouden stoel en dan komen de dragers die de open kist dragen. Voorop prangt de foto van een vrouw (40-60?). Deze stoet draait 3 rondjes om het 'altar' voordat zij de kist erop leggen. Het altar is gebouwd van dikke bamboestokken, eronder is een grote open ruimte, de kist wordt op bamboestokken gedragen en is versierd. Een groep mensen verzamelt zich om het altaar en de offers worden op het lichaam gelegd. Wel 'gezegend' door een belangrijke oude man (hoofd van?)Er worden glitters, water, rijst, bloemen op het lichaam gestrooid, de neusgaten zijn met bloemetjes en rijstkorrel gevuld. Het gezicht heeft een glimlach. De strikjes die om de offers zitten worden losgeknipt. Er gebeurt zo veel om me heen, een man knikt en geeft me een duwtje naar voren. Ik beland in de 2 de rij. Links van mij staan een aantal mannen te zingen. Naast mij ontvangt een man de ring, een touwtje en nog iets van die belangrijke man. De vrouw naast me vertelt, dat dat de echtgenoot is. Er is veel drukte bij het altar, vele handen schikken de offers, tot men tevreden is hoe alles ligt. Na 15 minuten is het kennelijk goed geweest, de belangrijke man wordt weggeleid en en aantal mensen vouwen het witte doek, waarmee de kist van binnen is bekleed over het lichaam. Zeer zorgvuldig wordt het doek gesloten en daarboven op komen kunstig gevlochten bamboerietjes en bloemetjes. Langzaam trekken zich alle mensen terug.
Twee mannen steken ijzeren staven onder der kist door het altar heen. De brander wordt aangestoken en gaat in die holle ruimte onder de kist in het altar. Al snel brandt een flink vuur en rook stijgt op. Eerst vallen stukken bamboe, matras en offers op de grond onder het altar. Op 6 m afstand kan ik in die holte kijken in afwachting van het lichaam. Naast mij staat een groepje kinderen ook te kijken. Ik fotografeer afwisselend, de gezichtjes en die holte. De kinderen en een paar toeristen staan geboeid te kijken. De anderen zitten te eten, kletsen en zingen. De twee mannen schuren het vuur, steken met die stokken van links naar rechts en anders om. Ze zorgen ervoor, dat alles gaat verbranden.
Ondertussen is het andere altar opgebrand, de resterende botjes worden opgepakt en in een urn gedaan.
Hier hangt nu een arm, been en het hoofd naar beneden en verkoolt verder. Behalve wij, de twee verbranders heeft niemand meer interesse. De kinderen zijn ook weg.
Omdat ik het hoorde, wist ik wie naaste familie was. Anders had ik dit nooit kunnen weten. Hij was niet bezig met het neer leggen van de offers, dat verzorgden anderen.
Later hoorde ik, dat het lichaam al begraven is en weer eruit gehaald wordt als er geld voor de ceremonie is. Hmmm, haar gezicht zag er gaaf uit.
We lopen terug naar het hotel, douchen en gaan naar het strand.
Wat een geluk om dit te mogen beleven.
Fred en Renate