Deel 2

Deel 2 vakantie
Afgelopen vrijdag arriveerden we in Kaapstad en hebben 's avonds een afsluitend etentje bij de Thai gehad. Daarmee werd de fietsreis beëindigd. De eerste vertrok al zaterdag naar huis en vandaag, maandag zitten we nog samen met een 3 andere reizigers in het hotel. We kijken terug op een mooie reis, waar we veel gezien en beleefd hebben. Deze reis hadden we zelf niet kunnen fietsen zonder Pascal. De tijdsdruk, die ik steeds voelde, werd ook door sommige anderen ervaren. De verzorging / organisatie van de reis verdient alleen maar lof. Ik beken erlijk, om van het fietsen zelf altijd te kunnen genieten was deze rit een maat te groot voor mij.
Van Henk 'jat' ik volgende uitspraak uit zijn reisdagboek :
Had ik dit avontuur willen missen: nee
Heb ik er spijt van: nee
Zou ik het zo weer overdoen: nee
---------
Het is even omschakelen en wennen, want nu regelen we weer alles zelf. Vrijdag na aankomst hebben we beiden onze reiskoffers op de kop gezet en de boel nieuw gerangschikt. De hele fiets- en campeerboel is niet meer nodig.
Op zaterdag hebben we uitgeslapen, lang ontbeten en zijn door de straten geslenterd. 's Avonds bij The Diplomatic, original african restaurant, gegeten. Echter waren en bleven we de enige gasten. Het restaurant oogde netjes en verzorgd en we werden niet ziek...
Zondag hebben we hop on hop off gedaan. Ook zijn we op de tafelberg geweest, hij was uit de wolken. Kaapstad is enorm groot, 3.75 milj. inwoners. Geen idee hoeveel mensen in de townships niet geregistreerd leven.
Op de marktjes en in winkeltjes hebben we aandenken gekocht.
Maandag, vandaag, zijn we op Robbeneiland geweest. Gelukkig hebben we beiden geen last van zeeziekte, de golfslag was behoorlijk. Op het eiland kom je in een bustour terecht. Echter hadden we beide moeite om de gids te verstaan. De klemtoon lag regelmatig anders en de stem was zeer monotoon. Ik vind Robbeneiland een moreel 'to do'. Het is onaanvaardbaar, dat anders denkende mensen op een eiland gezet worden, om er geen last van te hebben. Bij velen luidde het vonnis: sabotasie.
Vanavond hebben we op aanraden van het andere nog verblijvende koppel in een pizzeria gegeten. Als liefhebber van italiaans eten zeg ik: heerlijk. Bij het afrekenen heb ik het bedrag met 7% (nu nagerekend) fooi naar boven afgerond. Het kwam qua 'briefjes' zo uit. Nadat de ober het bedrag zag, kwam hij terug en vroeg ons om hem het leven te vergemakkelijken en hem 10% te geven. Dit vind ik wel lef hebben en het voelt onprettig.
Op terugweg hadden we deze keer een om voedsel bedelend jong achter ons aan. Dus zijn we samen met hem een winkel in, hebben iets te eten gekocht, wat ook nog werd opgewarmd. Hij begon met eten, maar met 'give me something for food' bedoelde hij wat anders. Want hij bleef ons met zijn mantra nalopen. Uit principe geef ik geen geld. De confrontatie -vooral tijdens het zelf eten- met armoede, vuilnisbakken op de kop zetten, om geld bedelen blijf ik als triest ervaren. Nu ervaar ik de Afrikanen als opdringender, dan de Aziaten. Het klinkt beslist niet aardig, is het ook niet, maar ik heb het gevoel, dat ik bij de Aziaat 'makkelijker' van af kom en daardoor minder morele last van heb. Anders gezegd, mij kun je als bedelaar prima een schuldgevoel geven. Ik blijf het een lastige situatie vinden en ben ervan overtuigd, dat velen dit herkennen; de een worstelt er meer mee dan de ander.

Morgen en overmorgen hebben we een auto gehuurd en zullen o.a. naar Stellenbosch rijden. Woensdagavond is het dan tijd om de spullen te pakken, want donderdag vliegen we naarJohannesburg en zullen van daar uit met een auto naar o.a. het Krügerpark rijden.
Het weer: fris en sinds 2 uur neerslag.
Hier vandaag geen 2. Pinksterdag, maar Africaday.
Groet
Fred en Renate