640 km door Zuid Italie deel I

he, he, eindelijk. Probeer een telefooncel of een internetcafe in Italie te vinden. Vandaag heb ik geluk in ons B&B.
Goed, wij zijn op 13 mei om half zes vanuit Winschoten vertrokken. En we waren om 8 uur in Dusseldorf ingecheckt, de fietsen afgegeven en de auto geparkeerd. Het vliegtuig had vertraging en de overstap in Munchen was krap. We landden op moment dat boardingtime begon. Maar de vliegtuigen stonden naast elkaar en Fred bleef de bagage in de gaten houden. Hij zag onze fietsdozen niet aankomen en vlak voor vertrek hebben we dit met de stewardess besproken. Het vliegtuig bleef 25 minuten aan de grond voordat de fietsen waren geladen! Mensen achter ons mopperten over het feit dat zij op Fahrrader moesten wachten.
Al snel landden we in Brindisi, uitstappen op het vliegveld, warmte en zon. Op het vliegveld de fietsen uitgepakt en klaargemaakt. Zoiets trekt altijd veel bekijks. Een oudere man kwam een praatje maken en had oog voor ons materiaal. Onder de fietsen zijn deze wel iets bijzonders en de Italianen zijn dol op mooie dingen. Die man was benieuwd wat wij zo gingen doen en was onder de indruk van onze plannen. Tegen Fred zei hij:" en jij hebt een vrouw gevonden die dat leuk vindt?!"
Ons hostel lag aan de rand van Brindisi, prima accomodatie. 's Avonds het stadje in en heerlijk gegeten en genoten van de sfeer.
Op het terras heerst hierachie. Een eigenaar, een ober-ober en hulpjes. Dat arme hulpje, met veel bombarie werd hij gecommandeerd en dat gaat met veel non-verbaal gepaard. Die ober-ober leek wel op die franse flimster van de jaren 70 (Lois de Funes?)Tja, je obercarriere begint onder aan de trap. Wel zijn de Italianen, de meeste toch van het verzorgde uiterlijk. Mooi om te zien.
Volgende dag, 14 mei kwamen we snel Brindisi uit en hebben in totaal 92km weg getrapt. De wind steeds op de kop met 3-5 bft. Het is ons op vandaag na elke dag gelukt om tegen de wind in te fietsen. Onderweg werden we gestopt door een oude vrouw, haar man kreeg de auto niet aan de praat en of we wilden helpen duwen. Heb haar geldtasje nog van straat geraapt, dankbare blik en knijpje in de arm en veel gebaren en Italiaans. De auto aangeduwd, zij helemaal happy. Later haalden beiden ons met veel getoeter in . Fred had een kleine rekenfout gemaakt bij het optellen van de km's voor dag een. Op een onbegrijpelijke wijze is hij (mijn rekenwonder) ruim 30 km vergeten. tegen hlaf zes waren we in Otario, prachtig hotel aan het strand. Heerlijk op een balkon op de 2de etage gegeten met een geweldig uitzicht. 's Nachts stoormde en regende het flink.
15 mei op tijd ( uur of negen) weg, eerst nog de kathedraal bezichtigd, de hele vloer was een groot mozaaik, een levensboom. Daarna op pad en de eerste echte klimmetjes deden zich voor, de wind weer op de kop, langs de kust verder naar het zuiden. Geweldig uitzicht en heerlijk rustig onderweg. De eerste spooksteden passeerden wij. Dat wil zegen, het zijn plaatsjes die bijna uitsluitend tijdens de zomer worden bewoond.
De route ging via Capo 'd Oranto, Porta Badisco, S. Cesarea Terme, Marina di Leuca. Daar in een B&B geslapen.
Eerst op een terassje wat hapjes en een biertje gedronken. We hadden vandaag flinke klimmetjes gehad. Toen we 's avonds thuis kwamen was ik mijn handtasje (ja met alles erin) kwijt. Als de bliksem naar het biertjesbarretje, en ja de ober kwam al met een grijns op zijn gezicht met de tas naar met toe. Mille grazie! Bij de les blijven ook na een bier na een fietsdag. Zo'n biertje hakt er wel in.