Reizen is bikkelhard werken

Beste mensen, we zijn weer een heel eind verder en hebben beschikking over internet. Als ik straks nog tijd heb zal ik proberen de foto´s te ordenen en titels geven.
Na Fortuna zijn we verder gefietst richting het Arenal meer. De deze twee etappes stonden in het teken van veel klimmen en natuurlijk evenveel dalen. Maar dat voelde niet zo. de wegen waren beter dan beschreven. Dus men heeft in de tussentijd geld gespendeerd aan het verbeteren van de straten. We hebben een nacht in een zeer mooie lodge geslapen. Een Zwitser heeft daar boven (vanaf de street goed 15 minuten de fietsen zeer steil omhoog duwen) mooie verblijven gebouwd. Een geweldig uitzicht over het Arenalmeer, veel vogels en brulapen in de bomen. En weer de echte Costa Rica toekaan in de bomen. Geweldig beest. Deze zijn er in verschillende ´`uitvoeringen` Groot en klein, verschillende kleuren, maar er is maar een echte, die zwarte met geel en rood.
De volgende dag zijn we tot Canas gefietst dat ligt aan de Panamerican highway of zoals ze hier zegen de interamericana. What ever, de snelweg, veel vrachtauto´s. We hebben ´s avonds al een taxi voor de volgende dag geregeld om ons die 28 km over deze weg te laten rijden. zittend in de taxi vond ik het wel meevallen, maar goed dan rij je ook de snelheid van al het verkeer. Later dus uitgestapt en dan 15 km over onverhard hobbel de bobbelwegen (in het duits heet dat eine Schotterpiste) gefietst. Doel: een mmoie lodge aan het Nicoyameer. Daar zijn we 2 nachten gebeleven. Met de fiets zit je werkelijk in de middle of nowhere en kunt geen kant op. De route geeft dit als rustmoment aan. Dat is ook zo. ´s Ochtends na het ontbijt hebben we de zaken op een rijtje gezet en stevig elkaars belangen, wensen en vrezen geanalyseerd. We lopen hier in Costa Rica tegen een aantal problemen aan die wij niet kunnen oplossen. Het land is beslist geen fietsparadijs. Verder doet de booming bussines ons geen goed. Het beperkt enorm. We kunnen niet vrij en blij fietsen en denken we vinden wel een slaapplek. Bottleneck zijn al die groepsreizen (SNP kids, Fox...) en de package touren van Fly en drive. Deze organisaties hebben de middeklasse hotels met een redelijke prijs kwaliteit verhouding bijna allemaal in handen. Dus de hotelsuggesties uit onsçze fietsgids en de L.P. kunnen we regelmatig niet krijgen. VErder zijn de weekenden een ramp. De tico´s gaan ook nog eens op pad, dus dat gooit allemaal flink roet in het eten. Nu zie ik het wat relaxder met het slapen dan Fred, maar moet nu toch bekennen na ons laatste bel uurtje het is vervelend en het beperkt in vrijheid. Ik zit met mijn gespannenheid op die grote wegen. Toch zijn er elke dag weer enkele bussen of vrachtauto´s die ons beroerd dicht bij passeren. Vandaag nog, zelfs Fred vond hem wel echt dichtbij. Nou dan zit er nog geen 5 cm tussen de auto en mijn vlaggetje. Het 3de probleem zijn de wegen in het gebied waar we nu zitten. Sommige zijn niet echt begaanbaar en dat betekent het doorqueren van rivieren. Water blijkt dan tot kniehoogte over de weg te lopen.
Dus gisterochtend hebben we gepuzzeld en gebeld met een klein reisbureau in San Jose. We zin vandaag tot Nicoya gefietst, leuke route, mooi weer. Om zeven uur zijn we al vertrokken en om half elf was het 35 graden. Tussen de middag flink gegeten. Ik doe mijn best het gewicht te behouden en eet beter dan in Thailand. Nu smaakt het me ook beter.
Morgen fietsen we naar Samara, dat ligt aan de pazificcoast en dan nog een klein stukje naar het zuiden. Een klein dorpje met een rustige baai. Daar blijven we 2 dagen en dan gaan we richting Punterenas en door tot Montezuma. Mits de weg het toelaat. Vandaaruit willen we terug naar San Jose. Als het lukt doen we dat met de bus. Je nach dem, 10 tot 15 uur. In San Jose gaan we naar de ambassade en dienen een aanvraag in voor een noodpaspoort. Dan huren we een auto. Daardoor kunnen we nog naar plaatsen die we niet met de fiets kunnen bereiken om dat het op meerdere vlakken tegen zit. We willennog tot zuid Costa Rica, naar Sierpe en vandaaruit doen we een georganiseerde tocht 4 nachten in de jungle, mangroven en heel veel beesten... Terug willen we dan langs de zuid pazific coast rijden. Dus gewoon changing plans going in flow...
Fred heeft de laatset dagen fietspech. Inmiddels al drie keer de voorband geplakt. We konden niks in de buitenband vinden. Tot vanmiddag, het lijkt wel een staalsplintertje. Na de koffie vanmorgen een knal en de achterband leeg. Het ventiel was afgebroken van de binnenband. Verder zit zijn pedaal vast, maar dat betekend dat die losloopt??? Dusom de zoveel km even vastdraaien. Zullen straks ook hier kijken of we nieuwe pedalen kunnen kopen. Inhet dorpje vanmorgen klopte de afmeting van de schroefdraad niet. Ze hadden niet eens een sleutel nr. 15. De maat voor onze NL fietsen.
Fred is intussentijdeç aan het messengeren met Janneke. Dat is toch wel leuk. Die zit in middernachtelijke uren nu achterº cq. voor de laptop.
Zo ik ga nu nog even naar de foto´s kijken. Dat is gelukt toen omdat ik het programma voor snel uploaden kon downloaden.Die pc toen liet het toe???
Doei. doei
Fred en Renate