Terug in de wereld van internet en telefoonpalen
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Renate
11 Augustus 2008 | Costa Rica, Dominical
Beste mensen,
ik ga jullie nu voor een week bijpraten. Misschien is het prettig voor je als je een glaasje wijn, kopje koffie of een biertje erbij pakt. Je nachdem hoe laat je het bericht gaat lezen.
here we go ik merk dat bepaalde leestekens het niet doen zoals ze het op ons toetsenbord doen. Na het laatste mailtje zijn we met de taxi naar het busstation gebracht, tijdens een zeer hevige bui. Gelukkig hadden we kaartjes en gereserveerde plaatsen. De bus zat vol en extra staanplaatsen waren ook bezet. De reis ging over de panamericana naar Palmaar Norte. Goed voor 5 tot 6 uur bussen. Lijn was een rapido bus. Het hoogste punt was om en bij 34oo meter. Steile rots en leemwanden, afgebrokeld asfalt, dikke mist en echt koud. We hadden ons geinstalleerd, Fred met de Nitendo DS en ik met mijn nieuwe Olympus, met gebruiksaanwijzing. Daar gaan we, batterijen erin, ja beeldscherm doet het. Memorycard erin, he die gaat niet erin. Gebruiksaanwijzing lezen, k.. de olympus heeft een XD card de olympuscard. Ik kon dat joch van vanmorgen wel wurgen. Ik heb hem om een card gevraagd, hij liet me een SD card zien. Die heb ik ook voor mijn Nikon ennu heeft olympus zijn eigen card. Je moet ook alles controleren...
Na het park en geen card alleen een klein intern geheugen. Onderweg was er wel een stop in een plaatstje van betekenis, maar de bus wilde niet op mij wachten. Na een half uur sip kijken, en bedenken goh wat leer ik hier toch veel, het blijft een challenge van improviseren en hindernissen te overwinnen. Straks als ik weer na anderthalve jaar ga werken, nou ik ben er klaar voor. Majana, manjana het komt allemaal in orde vandaag niet dan morgen of , het vraagteken werkt niet met shift en de toets.
Vlak voor Palmar Norte komen we in gesprek met een man, die informeert wat we gaan doen. Blijkt hij een camping opgebouwd te hebben in het natuurpark Corcovado en ook een boot te hebben en i het zelfde hotel te slapen waar wij vanacht zouden slapen. Hij zou ons wel de weg wijzen. Nou van het een komt het ander. We lopen samen op en vragen of hij misschien in Palmar Norte een winkel weet die memory cards verkoopt. Nou, misschien die winkel daar. Nadat hijons verhaal gehoord had zei hij, maar ik heb ook een Olympus en jullie mogen mijn card wel kopen als die winkel niks heeft...
Ik direct naar die winkel, een soort Leenbakker die ook fietsen en fitnesstoestellen verkoopt . Ja hoor ze hebben memory cards. Komt de verkoper weer met een SD card aan en ik ze wel 10keer XD card. Hij terug naar het magazijn. Yes er was nog een, maar 250 MB en niks III extreme. Gewoon een card. Gaauw betaald en een tevreden gevoel.
Volgende zouden we om half elf bij de bushalte worden opgehaald. Een drukte daar, het ishet knooppunt om naar Sierpe te komen van waar de boten vertrekken. Die mensen werken wel samen en weten van elkaar veel. Onze bootsman hadden we al ontmoet. DE man van de bus kende hem, belde hem en hij stond bij ons toen we gingen ontbijten .Alex met de gouden kettingen. Nou die kun je niet missen.
Dus die taxichauffeurs vragen ons Taxi , taxi. Ik laat hem mijn recutje zien en hij loopt en komt terug met onze chauffeur. Ik voel met net een pakketje dat gelabeld is. Dusmet de taxi naar het vliegveld, daar pikken we nog mensen vanuit San Jose op. Verder naar Sierpe waar Alex al wacht met de boor. Die isiets groter dan die dingen van Bangkok. Allemaal ) 20 personen) in de zwemvesten en we worden weloverwogen op plaatsen gezet. Daar gaat die dan, de eerste kaaiman zagen we al nar 5 minuten. Verder over een rivier door de mangroven. Op water legt hij de boot stil en begint ons opnieuw te laatsen, de boot ligt niet goed... verder belt hij om de haverklap laat die 2 boot jongens steeds iets doen. Na 45 minuten gaan we richting open zee om naar het plekje waar de lodge staat te kunnen.
Nou er waren forse golven en veel rotsen waar we tussen door moesten. Hij vaart voor en tussen de golven, probeert de overslaande golven te mijden. En hij vaart weer terug. Dat zou niet gaan lukken, dus we beginnen weer heen en weer te varen en nu plank gas met 175 pk vliegen we er door heen. Er wordt geklapt. Blijkbaar is het toch wel lastig dit te doen. Okay we varen verder over zee, de bezinejerrycan is inmiddels gewisseld en ik zie Alex gebaren naar het jong van de jerrycan. Wijvelende handgebaren, Alex kijkt zelf en begint te bellen. Er zat te weinig in. Op zee kwam een andere boot te hulp met een jerrycan die met flinke golfslag op ons boot ging. Manjana , manjana, dat doet wel vaker zo en het zal ook weer goed komen. Het strandje is ook omgeven door rotsen en een flinke golfslag, maar geduldig als makke schappen zitten we met 20 touristen gewoon op commando´s te wachten . Hier wordt initiatief en meedenken niet gewaardeerd. Kommando, voorzichtig uitstappen en op de golfslag letten, ja allemaal bereiken we veilig het strand, wel met natte korte broeken. Onze bagage wordt door het personeel naar boven gedragen. Dikke pluim voor ze. Glipperige paden en 10 minuten flink omhoog, daar is de lodge. Een prachtig uitzicht 'misschien lukt het me de foto´s van de olympus erop te zetten´ . We hebben een hut die uitsluitend uit palen met muggengaas bestaat. Verder ruime kieren bij de deur bji het dak... Waarom al dat gaas als er door doorheen kunnen en een bed van wel 220 bij 220. Klamboe erboven en klaar voor een Imperialetje. Worden we direct getrakteerd op VIJF mooie toekanen. Heel dichtbij en even later eindelijke de whiteface monkey. Erg gezellige beesten. Ik moet even aan die NL mensen wennen, volgens mij hebben ze ons allemaal bjielkaar gepland. Achteraf was het wel leuk met ze.
Volgende ochtend mochten wij verhuizen naar een hut met oceanvieuw. Helemaal te gek, lig je in bed en heb je uizicht op de Pacific...
We hadden twee tochten geboekt, maar het was ons niet geheel helder wat dat precies inhield. Daar was ecoletravel net duidelijk over en met al dat geregel die maandagochtend heb ik ook niet doorgevraagd. Maar het gekke was dat die andere NL ers ook het niet echt konden benoemen. De gids Jorge kwam zich voorstellen en vertelde dat we de volgende ochtend 7 uur ontbijt hadden en om 8 uur vertrokken met de boot, ruim een uur varen om naar de ingang Rangerstation van het park te komen.
We hoorden dat mensen ´s ochtends al walvissen konden zien. Die hebben onlangs hier gejongd en voeden de jongen vlakbij de kust, Verder buiten zijn ze bang voor de haaien.
Wij met de boor weer door die golven en varen maar. Yes, na een kwaartier had Jorge walvissen gespot. We zagen ze die lucht uitblazen zagen het jong op de moeder liggen het weerd gezoogd. Zagen de vin en som weer een stuk beest. Het jong weegt bij de geboorte ongeveer 3 ton en groeit 50kg per dag. Later nog wat dolfijnen gezien, maar die vielen in het niets met die walvissen.
De wandelijng viel ons tegen, er werd 2 keer gezwommen bij een waterval , leuk voor de kids en verder hebben we een soort wasbeertje gezien, aapjes, voetsporen van een tapier, maar geen tapier gezien een witte ibis en nog wat kleinspul waarvan ik de naam even niet meer weet. Na kleine 3 uur waren we alweer bij het strand en daar was de 2 na moiste traktatie van de dag. De rode ara´s Met 8 stuks zaten ze in de palmboom op minder dan 10 meter van me af. Wat een mooi gekleurde vogels en wat hebben ze hier een lange staart, wel 30 cm. s´middags liepen naar een andere waterval, veel geklauter en geglibber. Weing boeiends. Op terugweg hebben we weer walvissen gezien. sávonds gezellig gegeten , om half zes gaat de generator aan en om half tien weer uit. De volgende dag gingen we snorkelen naar isla del Cano, veel ophef om dat bijzonder eiland, tja, het gesnorkel in de morgen duurde maar ruim een uur, toen werden we op het strand gedropt en gingen lunchen. We waren met z´n 7enen die nog verder wilden snorkelen na het eten. Maar Jorge kon de boot niet bereiken, blah, blah en we gingen nog wel blah blah. Het weer werd slechter en omdat Peter en ik wel erg vervelend gingen zeuren en vertelden dat we op snorkeltocht waren en niet om hier aanhet strand te liggen gingen we na 2 uur nog het water op. Maar veelgolven weinig zicht en te gevaarlijjk bij de rootsen waar je wel wat zag. Jorge bleef maar lachen, en roepen tja het weer is omgeslagen. Dat hebben we hem al om half een verteld dat dat ging gebeuren. We waren met z´n allen we telerugesteld over de inhoud van excursies, we hadden allemaal andere verhalen gelezen , blijkbaar dezelfde, maar niet dat wat gebeurde. De terug weg was voor het kleinere bootje spannend, had maar 70 pk en het was zwaar weer enze moesten een beetje heen en weer varen vanwege die golven.
Volgende ochtend, dus gisteren vertrokken we om half acht met de boot naar Sierpe. Alex had er weer zien en de zee was relatief rustig en hij slalomde full speed tussen die rotsen door en genoot. Het was hoog water en de we zijn via andere kanaaltjes door de mangroven terug. De auto was maar 20 minuten te laat. De achterbanden vonden niet mijn oprechte goedkeuring. De een was sok.. maar verder is deze Daihatsu Terrano wel okay. Aangezien Fred geen rijbewijs meer heeft mag ik rijden en dat heeft die autojongen ons echt op het hart gedrukt. Die sokke achterband hebben we opgepompt maar bij het tanken even later was die weer sok. Dus die reserveband oplaten zetten. Toen pas zagen we die band goed, nou geen wonder dat die leeg loopt.
Op tijd een hoteletje gezocht, heerlijk aan een verlaten strandje gelegen. Ik ben nog in de zee geweest, maar niet te ver vanwege de riptiden. Dat zijn zeer gevaarlijke stromingen die de zwemmer met meer dan 10 km per uur naar buiten neemt en dan moet je proberen op een ander plek weer met de golf naar binnen te komen.
Vanmorgen zijn we verder gereden naar Dominical. Erg gezellighippiedorp met zeer veel surers. hir blijkt een groot drugsprobleem te heersen. Nou we zullen ons straks in het nachtleven storten. Ben benieuwd of we tien uur halen...
Zo jullie zijn weer een beetje bij. Voor ons zitten nu 5 weken erop. Beiden hebben we niet dat gevoel, en ik zou nog een poos hier kunnen blijven reizen. Mij bevalt prima, ben gewend aan hoe het gaat, maak er zelf soms een lolletje om en laat het maar gebeuren. Nederland ligt letterlijk en figuurlijk ver van mij. Het komt vanzelf, de vlieger staat volgende week donderdag voor ons klaar en het komt zo als het komt. Dus we komen gewoon met het vliegtuig mee en pakken straks het leven in Nederland weer op. 6 weken reizen is absoluut een aanrader, zorgt voor frisheid en energie, levert veel ervaring op en ik voel me echt goed en sterk.
groetjes Fred en Renate
ik ga jullie nu voor een week bijpraten. Misschien is het prettig voor je als je een glaasje wijn, kopje koffie of een biertje erbij pakt. Je nachdem hoe laat je het bericht gaat lezen.
here we go ik merk dat bepaalde leestekens het niet doen zoals ze het op ons toetsenbord doen. Na het laatste mailtje zijn we met de taxi naar het busstation gebracht, tijdens een zeer hevige bui. Gelukkig hadden we kaartjes en gereserveerde plaatsen. De bus zat vol en extra staanplaatsen waren ook bezet. De reis ging over de panamericana naar Palmaar Norte. Goed voor 5 tot 6 uur bussen. Lijn was een rapido bus. Het hoogste punt was om en bij 34oo meter. Steile rots en leemwanden, afgebrokeld asfalt, dikke mist en echt koud. We hadden ons geinstalleerd, Fred met de Nitendo DS en ik met mijn nieuwe Olympus, met gebruiksaanwijzing. Daar gaan we, batterijen erin, ja beeldscherm doet het. Memorycard erin, he die gaat niet erin. Gebruiksaanwijzing lezen, k.. de olympus heeft een XD card de olympuscard. Ik kon dat joch van vanmorgen wel wurgen. Ik heb hem om een card gevraagd, hij liet me een SD card zien. Die heb ik ook voor mijn Nikon ennu heeft olympus zijn eigen card. Je moet ook alles controleren...
Na het park en geen card alleen een klein intern geheugen. Onderweg was er wel een stop in een plaatstje van betekenis, maar de bus wilde niet op mij wachten. Na een half uur sip kijken, en bedenken goh wat leer ik hier toch veel, het blijft een challenge van improviseren en hindernissen te overwinnen. Straks als ik weer na anderthalve jaar ga werken, nou ik ben er klaar voor. Majana, manjana het komt allemaal in orde vandaag niet dan morgen of , het vraagteken werkt niet met shift en de toets.
Vlak voor Palmar Norte komen we in gesprek met een man, die informeert wat we gaan doen. Blijkt hij een camping opgebouwd te hebben in het natuurpark Corcovado en ook een boot te hebben en i het zelfde hotel te slapen waar wij vanacht zouden slapen. Hij zou ons wel de weg wijzen. Nou van het een komt het ander. We lopen samen op en vragen of hij misschien in Palmar Norte een winkel weet die memory cards verkoopt. Nou, misschien die winkel daar. Nadat hijons verhaal gehoord had zei hij, maar ik heb ook een Olympus en jullie mogen mijn card wel kopen als die winkel niks heeft...
Ik direct naar die winkel, een soort Leenbakker die ook fietsen en fitnesstoestellen verkoopt . Ja hoor ze hebben memory cards. Komt de verkoper weer met een SD card aan en ik ze wel 10keer XD card. Hij terug naar het magazijn. Yes er was nog een, maar 250 MB en niks III extreme. Gewoon een card. Gaauw betaald en een tevreden gevoel.
Volgende zouden we om half elf bij de bushalte worden opgehaald. Een drukte daar, het ishet knooppunt om naar Sierpe te komen van waar de boten vertrekken. Die mensen werken wel samen en weten van elkaar veel. Onze bootsman hadden we al ontmoet. DE man van de bus kende hem, belde hem en hij stond bij ons toen we gingen ontbijten .Alex met de gouden kettingen. Nou die kun je niet missen.
Dus die taxichauffeurs vragen ons Taxi , taxi. Ik laat hem mijn recutje zien en hij loopt en komt terug met onze chauffeur. Ik voel met net een pakketje dat gelabeld is. Dusmet de taxi naar het vliegveld, daar pikken we nog mensen vanuit San Jose op. Verder naar Sierpe waar Alex al wacht met de boor. Die isiets groter dan die dingen van Bangkok. Allemaal ) 20 personen) in de zwemvesten en we worden weloverwogen op plaatsen gezet. Daar gaat die dan, de eerste kaaiman zagen we al nar 5 minuten. Verder over een rivier door de mangroven. Op water legt hij de boot stil en begint ons opnieuw te laatsen, de boot ligt niet goed... verder belt hij om de haverklap laat die 2 boot jongens steeds iets doen. Na 45 minuten gaan we richting open zee om naar het plekje waar de lodge staat te kunnen.
Nou er waren forse golven en veel rotsen waar we tussen door moesten. Hij vaart voor en tussen de golven, probeert de overslaande golven te mijden. En hij vaart weer terug. Dat zou niet gaan lukken, dus we beginnen weer heen en weer te varen en nu plank gas met 175 pk vliegen we er door heen. Er wordt geklapt. Blijkbaar is het toch wel lastig dit te doen. Okay we varen verder over zee, de bezinejerrycan is inmiddels gewisseld en ik zie Alex gebaren naar het jong van de jerrycan. Wijvelende handgebaren, Alex kijkt zelf en begint te bellen. Er zat te weinig in. Op zee kwam een andere boot te hulp met een jerrycan die met flinke golfslag op ons boot ging. Manjana , manjana, dat doet wel vaker zo en het zal ook weer goed komen. Het strandje is ook omgeven door rotsen en een flinke golfslag, maar geduldig als makke schappen zitten we met 20 touristen gewoon op commando´s te wachten . Hier wordt initiatief en meedenken niet gewaardeerd. Kommando, voorzichtig uitstappen en op de golfslag letten, ja allemaal bereiken we veilig het strand, wel met natte korte broeken. Onze bagage wordt door het personeel naar boven gedragen. Dikke pluim voor ze. Glipperige paden en 10 minuten flink omhoog, daar is de lodge. Een prachtig uitzicht 'misschien lukt het me de foto´s van de olympus erop te zetten´ . We hebben een hut die uitsluitend uit palen met muggengaas bestaat. Verder ruime kieren bij de deur bji het dak... Waarom al dat gaas als er door doorheen kunnen en een bed van wel 220 bij 220. Klamboe erboven en klaar voor een Imperialetje. Worden we direct getrakteerd op VIJF mooie toekanen. Heel dichtbij en even later eindelijke de whiteface monkey. Erg gezellige beesten. Ik moet even aan die NL mensen wennen, volgens mij hebben ze ons allemaal bjielkaar gepland. Achteraf was het wel leuk met ze.
Volgende ochtend mochten wij verhuizen naar een hut met oceanvieuw. Helemaal te gek, lig je in bed en heb je uizicht op de Pacific...
We hadden twee tochten geboekt, maar het was ons niet geheel helder wat dat precies inhield. Daar was ecoletravel net duidelijk over en met al dat geregel die maandagochtend heb ik ook niet doorgevraagd. Maar het gekke was dat die andere NL ers ook het niet echt konden benoemen. De gids Jorge kwam zich voorstellen en vertelde dat we de volgende ochtend 7 uur ontbijt hadden en om 8 uur vertrokken met de boot, ruim een uur varen om naar de ingang Rangerstation van het park te komen.
We hoorden dat mensen ´s ochtends al walvissen konden zien. Die hebben onlangs hier gejongd en voeden de jongen vlakbij de kust, Verder buiten zijn ze bang voor de haaien.
Wij met de boor weer door die golven en varen maar. Yes, na een kwaartier had Jorge walvissen gespot. We zagen ze die lucht uitblazen zagen het jong op de moeder liggen het weerd gezoogd. Zagen de vin en som weer een stuk beest. Het jong weegt bij de geboorte ongeveer 3 ton en groeit 50kg per dag. Later nog wat dolfijnen gezien, maar die vielen in het niets met die walvissen.
De wandelijng viel ons tegen, er werd 2 keer gezwommen bij een waterval , leuk voor de kids en verder hebben we een soort wasbeertje gezien, aapjes, voetsporen van een tapier, maar geen tapier gezien een witte ibis en nog wat kleinspul waarvan ik de naam even niet meer weet. Na kleine 3 uur waren we alweer bij het strand en daar was de 2 na moiste traktatie van de dag. De rode ara´s Met 8 stuks zaten ze in de palmboom op minder dan 10 meter van me af. Wat een mooi gekleurde vogels en wat hebben ze hier een lange staart, wel 30 cm. s´middags liepen naar een andere waterval, veel geklauter en geglibber. Weing boeiends. Op terugweg hebben we weer walvissen gezien. sávonds gezellig gegeten , om half zes gaat de generator aan en om half tien weer uit. De volgende dag gingen we snorkelen naar isla del Cano, veel ophef om dat bijzonder eiland, tja, het gesnorkel in de morgen duurde maar ruim een uur, toen werden we op het strand gedropt en gingen lunchen. We waren met z´n 7enen die nog verder wilden snorkelen na het eten. Maar Jorge kon de boot niet bereiken, blah, blah en we gingen nog wel blah blah. Het weer werd slechter en omdat Peter en ik wel erg vervelend gingen zeuren en vertelden dat we op snorkeltocht waren en niet om hier aanhet strand te liggen gingen we na 2 uur nog het water op. Maar veelgolven weinig zicht en te gevaarlijjk bij de rootsen waar je wel wat zag. Jorge bleef maar lachen, en roepen tja het weer is omgeslagen. Dat hebben we hem al om half een verteld dat dat ging gebeuren. We waren met z´n allen we telerugesteld over de inhoud van excursies, we hadden allemaal andere verhalen gelezen , blijkbaar dezelfde, maar niet dat wat gebeurde. De terug weg was voor het kleinere bootje spannend, had maar 70 pk en het was zwaar weer enze moesten een beetje heen en weer varen vanwege die golven.
Volgende ochtend, dus gisteren vertrokken we om half acht met de boot naar Sierpe. Alex had er weer zien en de zee was relatief rustig en hij slalomde full speed tussen die rotsen door en genoot. Het was hoog water en de we zijn via andere kanaaltjes door de mangroven terug. De auto was maar 20 minuten te laat. De achterbanden vonden niet mijn oprechte goedkeuring. De een was sok.. maar verder is deze Daihatsu Terrano wel okay. Aangezien Fred geen rijbewijs meer heeft mag ik rijden en dat heeft die autojongen ons echt op het hart gedrukt. Die sokke achterband hebben we opgepompt maar bij het tanken even later was die weer sok. Dus die reserveband oplaten zetten. Toen pas zagen we die band goed, nou geen wonder dat die leeg loopt.
Op tijd een hoteletje gezocht, heerlijk aan een verlaten strandje gelegen. Ik ben nog in de zee geweest, maar niet te ver vanwege de riptiden. Dat zijn zeer gevaarlijke stromingen die de zwemmer met meer dan 10 km per uur naar buiten neemt en dan moet je proberen op een ander plek weer met de golf naar binnen te komen.
Vanmorgen zijn we verder gereden naar Dominical. Erg gezellighippiedorp met zeer veel surers. hir blijkt een groot drugsprobleem te heersen. Nou we zullen ons straks in het nachtleven storten. Ben benieuwd of we tien uur halen...
Zo jullie zijn weer een beetje bij. Voor ons zitten nu 5 weken erop. Beiden hebben we niet dat gevoel, en ik zou nog een poos hier kunnen blijven reizen. Mij bevalt prima, ben gewend aan hoe het gaat, maak er zelf soms een lolletje om en laat het maar gebeuren. Nederland ligt letterlijk en figuurlijk ver van mij. Het komt vanzelf, de vlieger staat volgende week donderdag voor ons klaar en het komt zo als het komt. Dus we komen gewoon met het vliegtuig mee en pakken straks het leven in Nederland weer op. 6 weken reizen is absoluut een aanrader, zorgt voor frisheid en energie, levert veel ervaring op en ik voel me echt goed en sterk.
groetjes Fred en Renate
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
