Back home

Hierbij het einde van ons reisverhaal. We kijken op een fijne en avontuurlijke vakantie terug. De laatste dag in Bangkok was zeer heet en zonnig. We hebben nog de weekendmarkt in een van de buitenwijken bezocht. Veel koopwaar, maar het was zo heet dat ik echt geen zin aan passen had en uitsluitend dingen heb gekocht die je niet hoeft te passen.
De taxirit terug naar het hotel was enerverend. De chauffeur wilde niet met 100 Baht akkoord gaan die we aan een taxi heen hadden betaald. Maar goed hij wilde ons wel als klant hebben. Dus zei hij ja tegen honderd Baht. Onderweg begon hij zijn geld te tellen en te schelden en te tieren. We maakten hem arm. Stop riep Fred we stappen uit. Nee dat ook weer niet. Hij reed zich helemaal vast in het verkeer en volgens ons idee reed hij ook fout, en maar blijven schelden. Op een gegeven moment stopte hij en gooide ons eruit. Waar????
De volgende taxi bracht ons wel naar het hotel. FF geslapen en later zijn we naar Koh San Road om BKK af te sluiten. Gegeten en nog een leuk cadeautje gekocht en terug met een tuk tuk. Weer geëmmer over de prijs, maar 40 Baht dat wisten we is okay voor een tuk tuk. Een jonge rijder, die zich op het circuit van Silverstone waande. Jezus, of oh mij Boeddha, hij sloeg werkelijk alle eerdere ervaringen. In no-time stonden we voor Trang hotel. een echt afscheidscadeau van BKK en Thailand.
Inchecken verliep goed, nog eindeloos geurtjes gesnoven tot ik tot een keuze kwam. De dagvlucht hebben we als plezieriger ervaren dan de nachtvlucht. Helaas kregen we dezelfde films voorgeschoteld en mijn rechter buurman woog meer dan 2 keer Renate. Dus onder en boven de stoelleuning lagen wat kilootjes op mijn stoel. Ik heb hem mijn Amobenverhaal (schade is min 4 kg) bespaart om aan te tonen dat HIJ bofte met mij als buurvrouw. Eigenlijk vind ik zoiets niet kunnen, de stoelen zijn al smal en als je dan nog een buurman/buurvrouw hebt die eigenlijk 2 stoelen nodig heeft en de ellebogen of voor je heeft of in je armen duwt vind ik dat toch vervelend. Maar wat kan ik ermee? Niets, uitkijken bij het eten en half op Fred leunen. Dat was die inmiddels toch al gewend, wellicht op een andere manier.
Ook hebben we weer een meid ontmoet (eerder in Chumpon) die met dezelfde trein naar BKK ing als wij. Zij had echter 2de class fan geboekt en wij hadden 2de class airco. De hele groep had complete families van kakkerlakken in de slaapcoupé! Overal. Geen oog dicht gedaan. Ben ik blij, ik was wild geworden.
We waren bijna een half uur eerder in Düsseldorf. Maar dit werd ruimschoots ingehaald door het wachten (1uur) op onze fietsen. We hadden de tassen echt direct al toen we bij de band aankwamen. Want als lid van de LTU (door die LTU card) werd de bagage als priority behandeld. Helaas geldt dat niet voor de fietsen.

Maar om half elf kwamen thuis (met keurig verzorgde planten, grasveld en post) en dachten: wat een weer hier. Bedankt voor jullie support tijdens de reis en ik hoop (van sommigen weet ik het ook) dat jullie met plezier ons hebben gevolgd en wel regelmatig hebben gelachen.
Reizen is inspirerend en laat je verbazen en intrigeren. Ziekworden laat je weer de kwetsbaarheid zien maar geeft daardoor weer andere dimensies van het (reizigers)leven vrij. lieve groet Fred en Renate