Het lichamelijke rustmoment is bereikt

In Chumpon hebben we erg lekker op de nightmarket gegeten! We hadden via de hospita toch al geboekt op Ko Tao. Wat was ik de volgende dag blij over dat besluit.
's Nachts had ik voor het eerst diaree. De bustocht naar de highspeed catamaran heb ik gered en op de boot was tenslotte ook een toilet. Die bezocht ik al gauw. Daarna heb ik of op het toilet gezeten met het hoofd in de wasbak of gezellig in de rij van 20 of 30 over de reling gehangen. Ik ben nog nooit zeeziek geweest. Maar dit was afschuwelijk! Na 1.45 uur mocht ik eindelijk eraf, kotsmisselijk en bezweet. Dus het mannetje van Dan’s Dive Resort stond ons op te wachten. Douchen en op bed. Helaas had ik hoge koorts die niet door Paracetamol omlaag ging en ik zat bijna vast op de WC. Ongelooflijk dat dat door kan blijven gaan.
Om 17 uur toch maar besloten om een dokter erbij te halen, want ik voelde me nog beroerder. Zelfs dat kan!
Er kwam een nurse aan en die kwam in lotuszit op ons bed zitten nam alle checks en ging even terug om wat op te halen. Door al dat gekots en gepoep was ik al flink uitgedroogd. Het ontging mij allemaal een beetje. (het is het jaar van loslaten) Ze kwam terug met zakken zout en glucose en ik kreeg een infuus, dat opgehangen werd aan de fan (dus daarvoor zijn die ook). Fred werd geïnstrueerd voor het wisselen 's nachts. Verder wat tabletjes, ik was zo meegaand als wat als ik maar niet uit de buurt van de WC hoefde. Ze kwam nog een 2 keer langs en was de volgende ochtend vroeg weer, want we moesten bellen als de laatste zak infuusvloeistof op was. Toen kwam er een antibiotica kuur erbij, want ik bleef koorts houden ondanks 4000 mg paracetamol sinds die middag. Inmiddels had ik rode sliertjes en knapte niet echt op. Ze bleef 4 tot 5 keer daags checken. De volgende dag waren het groene sliertjes en bloed en toen kwam de aap uit de mouw. " Ah you have aemibia dysenterie" Dus nog weer pillen erbij. En nu 2 dagen na het nemen van die tweede soort erbij knap ik op en ben begonnen met heel ietsjes te eten. Alle geuren komen als vies binnen en ik heb vanmorgen 2 uur nodig gehad om 2 toast naar binnen te krijgen. Maar ik moet absorberend iets eten anders stopt de diaree veel later. En de ORS heeft zij terzijde geschoven, ze verkopen hier iets wat beter smaakt. Dat ORS is ook niet om te drinken.
Fred heeft me al die dagen verzorgd met thee en helpen met douchen waarbij het infuus aan een kapstok aan een haakje in de douche hangt. Wat doen wij thuis moeilijk.
Fred is eergisteren begonnen met de PADI en zal morgen "afduiken" Hij vindt het erg leuk, maar zegt dat het tegenvalt wat de zee te bieden heeft. Ws. zijn we in Bali erg verwend met het aquarium.
Overmorgen willen we verhuizen naar een afgelegen plaatsje. Dit stukje is toch wel erg druk. Dan kunnen we daar nog een beetje samen snorkelen, het eiland een beetje verkennen en relaxen. Er zijn hier veel backpackers.
Volgende zaterdag gaan we weer terug met de high speed catamaran. Ik hoop dat we dan rustig weer hebben zoals nu, want die ochtend bleek het echt te stormen. Maar als je nooit zeeziek geweest bent, zie dat niet.
Voor mij is het bedtijd, ik verwacht nu de 1ste nacht zonder WC bezoek door te brengen. Fred is ook moe, het duiken vreet toch wel energie.
Ik vind het erg leuk dat sommigen dingen herkennen van hun eigen reis. Ondanks dat een ieder landen op zijn eigen manier verkent en beleeft. Maar Patries, we slapen thuis in een waterbed, dan zijn ook de midranges zeer hard voor mijn duits/hollandse dijen, schouders en knieën. Oja, Fred heeft voor mij drie stoelkussens uit het restaurant (van het Dive Resort) meegenomen en daar slaap ik op. Dat scheelt.
Het weer is hier tot nu toe geweldig, we hebben hele dagdelen blauwe hemel! Foto's maken doe ik nu minder, want landschappelijk vond ik het tot nu toe minder en ik vergeet ook steeds het snoertje en het toestel mee te nemen. Volgende keer beter, dan heb ik ook foto's van dit eiland.
groetjes aan jullie allen
Fred en een nu slanke den