Het hoogste punt 1600 m van deze reis

Woensdag, 11 september ‘24 Otesevo

Gisterenmiddag waren we beiden moe en leeg. Samen zijn we door de prachtig aangelegde tuinen gewandeld, verscholen mooie beelden, kapelletjes, vijvers,… alle tijd om foto’s te maken en naar mooie composities te zoeken. Marguérita fotografeert zeer professioneel en daar valt veel van te leren. We wilden nog een boottripje over de kleine meertjes maken, maar min 5 personen. Dus liepen we verder en zijn gaan zakken in heerlijke loungebanken met uitzicht over het meer van Ohrid.

‘s Avonds met de groep gegeten. Wij waren als eerste in het restaurant en zijn bewust niet naast elkaar gaan zitten. Er zitten leuke mensen in de groep en dan heb je de gelegenheid om ook met anderen in een gesprek te gaan. Het hotel is het oude klooster.

Vanmorgen vertrokken wij om 10 uur uit Sveti Naum. De fiets heeft nu een verlengde stuurpen en dat zit veel beter!

Het weer is mooi, de voorspellingen draaiden naar de goede kant. Vandaag fietsten we naar het oosten door Parc Galičica. Een prachtige route, veel klimmen, maar wat een vergezichten. Bergen, andere bergen dan de Alpen. Het landschapsbeeld is zo anders, nog ruiger.

Onderweg is er weer een lunch geregeld, alles zit in de volgauto en daarna is het verder klimmen tot het hoogste punt, 1600m. De afdeling is waanzinnig en na 40 km zijn we in Otesevo aan het Prespameer. Het hotel is begin jaren 50 gebouwd in koloniale stijl. Kamers zijn ruim, bed ligt goed, de ramen kunnen open, zitten horren voor, douche is schoon en warm. Nou, da’s mooi. We hebben na aankomst samen wat gedronken op het terras.

Marguérita vroeg aan Raymond, die zijn 2. biertje nam ‘waar laat je dit allemaal?’‘Dat vraag ik me ook steeds af’

Na het douchen weer een foto-rondje samen met Marguérita gelopen. De tijd tot eten overbruggen we met lezen.

Groet Renate